PETAR MATOVIĆ (Požega,
Srbija, 1978)
poezija
/ poetry:
Kamerni komadi (Međurepublička
zajednica Pljevlja, Priboj, 1996)
Koferi Džima Džarmuša (Narodna
biblioteka Stefan Prvovenčani, Kraljevo, 2009)
Walizki Jima Jarmusha (Maximum, Kraków,
2011)
Les maletes de Jim
Jarmusch
(La Cantarida, Palma de Mallorca, 2013)
Odakle dolaze dabrovi (Kulturni
centar Novog Sada, 2013)
Iz srećne republike (Kulturni centar Novog Sada, 2017)
online: les maletes de jim jarmusch
NEĆU O AUŠVICU
Ne fotografiši, savetovali su me
pred
put, pusti neka te obuzme,
ponese.
Molitveni
šalovi visili su
u
vitrinama, nestvarni
bez pokreta.
Priđi sa strahopoštovanjem,
slušao sam.
It was fun, rekla je studentkinja
iz Amerike na izlasku dok se
objektiv uvlačio u telo kamere.
Svetlost reflektora cvetala je na staklu:
iza su bile tone ljudske kose.
U povratku kući ljubi me djevuška, vodič
u kompleksu, tada osetim prašinu kako
silazi joj sa odeće i kože i preuzima naš stan.
Piši o tome, kaže poznanik, to je
dobar motiv.
Pod osvetljenjem ne bleska
nijedna čestica, ništa: iza staklenog
fronta guraju se koferi.
Posebni popusti prevoznika
na povratne karte do Osvjenćima.
Planina obuće u vakuumu
iz jednog koraka nestala bi.
Nikada se ti đonovi nisu istrošili.
A šta drugo raditi u malom gradu
nego proučavati Holokaust?!
Sada živim u Krakovu, svuda su
suveniri. Neću o Aušvicu. Kada
pomislim na zavičaj, zaćutim.
No hablaré de Auschwitz
No hagas fotos, me
aconsejaron
antes
de salir de viaje, deja que te envuelva,
que te lleve.
Los
chales de oración colgaban
en
las vitrinas, irreales,
inmóviles.
Acércate con profundo
respeto,
me
decían.
It was fun, dijo una
estudiante
americana
a la salida, mientras
el
objetivo se metía en el cuerpo de la cámara.
La
luz de los focos florecía en el cristal:
detrás,
toneladas de cabello humano.
Mientras
volvemos a casa, me besa una devuška,
guía
del
complejo, entonces noto que le cae
polvo
del vestido y de la piel, y que ocupa nuestro piso.
Escribe sobre eso, me dice un
conocido, es
un buen tema.
No
parpadea ni una partícula
bajo
las luces, nada: tras el frente
de
cristal, las maletas se empujan.
Hacen
descuento en los billetes de ida
y
vuelta a Oświęcim.
El
vacío de la montaña de zapatos
desaparecía
con un sólo paso.
Aquellas
suelas nunca se agotaron.
En
aquella pequeña ciudad, no había más
opción
que leer sobre el Holocausto.
Ahora
vivo en Cracovia, hay souvenirs
por
todas partes. No hablaré de Auschwitz. Cuando
empiezo
a pensar en mi tierra, enmudezco.
——
"Mujer
joven", en ruso.
Traducción català: Pau Sanchis
No parlaré d’Auschwitz
No faces fotos,
m'aconsellaren
abans
d'eixir de viatge, deixa que t'envolte,
que se t'enduga.
Els
mantells d’oració penjaven a les vitrines, irreals, immòbils.
Acosta't amb profund
respecte,
em
deien.
It was fun, va dir una estudiant
americana
a l'eixida, mentre
l'objectiu
entrava al cos de la càmera.
La
llum dels focus floria al vidre:
darrere,
tones de cabell humà.
De
tornada a casa, em besa una devuška,
guia
del
complex, aleshores note que li cau
pols
del vestit i de la pell, i que ocupa el nostre pis.
Escriu sobre això, em diu un
conegut, és
un bon tema.
Ni
una partícula parpelleja
sota
els llums, no res: rere el front
de
vidre, les maletes s'empenten.
Hi
ha descompte als bitllets d'anada
i
tornada a Oświęcim.
El
buit de la muntanya de sabates
desapareixia
amb una sola passa.
Aquelles
soles mai es van exhaurir.
En
aquella ciutat petita, no tenia cap altra
opció
que llegir sobre l'Holocaust.
Ara
visc a Cracòvia, hi ha souvenirs
arreu.
No parlaré d'Auschwitz. Quan
comence
a pensar en la meua terra, emmudisc.
——
"Dona
jove", en rus.
Traducción español: Pau
Sanchis
Não falarei de Auschwitz
Não faças fotos,
aconselharam-me
antes
de começar a viagem, deixa que te cerque,
que te leve.
Os
mantos de oração pendiam
nas
vitrines, irreais,
imóveis.
Aproxima-te com
profundo respeito,
diziam-me.
It was fun, disse uma
estudante
americana
à saída, enquanto
a
objetiva entrava no corpo da câmera.
A
luz dos focos florescia no vidro:
atrás,
toneladas de cabelos humanos.
De
volta para casa, beija-me uma devuška,
guia
do
complexo, então reparo que lhe cai
pó
do vestido e da pele, e que enche o nosso apartamento.
Escreve sobre isso, diz-me um
conhecido, é
um bom tema.
Nem
uma partícula tremula
sob
as luzes, nada: por trás da frente
de
vidro, as malas empurram-se.
Há
descontos nos bilhetes de ida
e
volta para Oświęcim.
O
vazio da montanha de sapatos
desaparecia
com um só passo.
Aquelas
solas nunca se esgotaram.
Naquela
cidade pequena, não havia mais
opção
que ler sobre o Holocausto.
Agora
moro em Cracóvia, há souvenirs
por
todo o lado. Não falarei de Auschwitz. Quando
começo
a pensar na minha terra, emudeço.
——
"Mulher
jovem", em Russo.
Tradução português de Joan Navarro a partir da
versão catalã de Pau Sanchis
Je ne parlerai pas d’Auschwitz
Ne fais pas de photos, m’a-t-on
conseillé
avant
de partir en voyage, laisse-toi
envelopper,
emporter.
Les
châles de prière pendaient
aux
vitrines, irréels,
Immobiles.
Approche-toi avec un
profond respect,
Me
disait-on.
It was fun, dit une
étudiante
américaine
à la sortie, tandis que
l’objectif
rentrait dans le corps de l’appareil.
La
lumière des projecteurs fleurissait sur la vitre :
derrière,
des tonnes de cheveux humains.
De
retour à la maison, une devuška,
guide du complexe,
m’embrasse,
je sens alors que de la poussière tombe de ses
vêtements
et de sa peau, et remplit notre appartement.
Écris
sur cela, me dit une connaissance, c’est
un
bon sujet.
Pas
une particule ne papillote
sous
les lumières, rien : derrière le front
en
verre, les valises se poussent.
Il
y a des réductions sur les billets aller-
retour
à Oświęcim.
Le
vide de la montagne de chaussures
disparaissait
avec un seul pas.
Ces
semelles ne se sont jamais épuisées
Dans
cette petite ville, il n’y avait pas d’autre
option
que lire sur l’Holocauste.
Maintenant
j’habite à Cracovie, il y a des souvenirs
Partout.
Je ne parlerai pas d’Auschwitz. Quand
Je
commence à penser à mon pays, je reste muet.
——
“Jeune
femme”, en russe.
Traduction français: Dolors Català, à
partir de la version catalane de Pau Sanchis
Non
vou falar de Auschwitz
Nada de fotos,
aconsellláronme
antes de saír de viaxe, deixa que te envolva,
déixate levar.
antes de saír de viaxe, deixa que te envolva,
déixate levar.
Os
chales de oración penden
das vitrinas, irreais,
sen moverse.
das vitrinas, irreais,
sen moverse.
Achégate con respecto
escoito.
escoito.
It was fun, dixo unha
estudante
americana á saída, mentres o obxectivo
regresaba ao corpo da cámara.
americana á saída, mentres o obxectivo
regresaba ao corpo da cámara.
A
luz do flash florece no vidro:
detrás, toneladas de cabelo humano.
detrás, toneladas de cabelo humano.
De
volta a casa, ámame unha djevuska, guía
do complexo, mentres noto que lle cae
po da roupa e da pel, e enche o noso piso.
do complexo, mentres noto que lle cae
po da roupa e da pel, e enche o noso piso.
Escribe sobre iso, dime un
coñecido, éche
un bo tema.
un bo tema.
Nin
unha partícula pestanexa
baixo as luces: fronte o cristal
as maletas amoreánse.
baixo as luces: fronte o cristal
as maletas amoreánse.
Hai
desconto nos billetes de ida
e volta a Auschwitz.
e volta a Auschwitz.
O
baleiro da montaña de zapatos
desaparecía cun só paso.
Aquelas solas xamais se gastaron.
desaparecía cun só paso.
Aquelas solas xamais se gastaron.
Naquela
pequena cidade, a única cousa
que podía facer era ler sobre o Holocausto.
que podía facer era ler sobre o Holocausto.
Agora
vivo en Cracovia, hai souvenirs
a esgalla. Non vou falar de Auschwitz. Cando
penso na miña terra, calo.
a esgalla. Non vou falar de Auschwitz. Cando
penso na miña terra, calo.
Traducións ao galego
dende o mallorquín de Estíbaliz Espinosa
ICH
WERDE NICHT VON AUSCHWITZ REDEN
Mach keine Fotos, riet man
mir
vor
der Reise, es soll dich ergreifen,
mitreißen.
Gebetsschals
hingen
in
den Vitrinen, unwirklich
ohne
Bewegung.
Komm mit Ehrfurcht
näher,
hörte
ich.
It was fun, sagte die Studentin
aus
Amerika am Ausgang während
das
Objektiv in den Körper der Kamera zurückglitt.
Das
Licht der Scheinwerfer blühte an der Glasscheibe:
dahinter
waren Tonnen von Menschenhaar.
Aus
dem Weg nach Hause küsst mich eine Djevuschka,
eine Führerin
im
Komplex, da spürte ich den Staub der von ihrer Kleidung
und
ihrer Haut herunterglitt und unsere Wohnung erfasste.
Schreib darüber, sagt ein
Bekannter, das ist
ein gutes Motiv.
Unter
der Beleuchtung blitzt
kein
einziges Teilchen, nichts: hinter der
Glasfront
drängen sich Koffer.
Ein
Sonderangebot der Busunternehmen
für
Rückfahrkarten nach Oświęcim.
Ein
Berg aus Schuhen im Vakuum
würde
nach einem Schritt verschwinden.
Niemals
wurden diese Sohlen abgenutzt.
Was
tun denn sonst in einer kleinen Stadt
wenn
nicht den Holocaust erforschen?!
Jetzt
lebe ich in Krakau, überall gibt es
Souvenirs.
Ich werde nicht von Auschwitz reden. Wenn
ich
an meine Heimat denke, verstumme ich.
Nach Deutsch: Jelena
Dabić
Inte om Auschwitz
Fotografera inte, rådde de mig
inför resan, låt det överväldiga dig,
ta tag i dig.
Böneschalarna hängde
i glasskåpen, overkliga
orörliga.
Stig fram med vördnad
hörde jag.
It was fun, sa studentskan
från Amerika på vägen ut medan
objektivet kröp in i kamerans kropp.
Strålkastarens ljus blommade på rutan:
bakom den fanns tonvis av mänskligt hår.
På hemvägen när devushka, guiden
i komplexet,
kysser mig känner jag hur dammet faller
från hennes kläder och hud och erövrar vår våning.
Skriv om det, säger en bekant, det är
ett bra motiv.
Under belysningen gnistrar
inte en enda partikel, ingenting: bakom
glasfronten trängs väskorna.
Bussbolagens speciella erbjudanden
på tur-och-returbiljetter till Oświęcim.
Berget av skor i vakuumet
skulle försvinna i ett steg.
Sulorna har aldrig slitits ut.
Vad ska man annars göra i en så liten stad
än att utforska Förintelsen?!
Nu bor jag i Krakow, överallt
finns souvenirer. Inte om Auschwitz. När
jag tänker på hemtrakten, tystnar jag.
Translated into Swedish
by Slavica Agatonović
Nie będę mówił o Auschwitz
Nie fotografuj, doradzali
mi przed
podróżą,
pozwól, by cię ogarnęło,
porwało.
Szale
modlitewne wisiały
w
witrynie, nieprawdziwe
w
bezruchu.
Podejdź do tego
bogobojnie,
słuchałem.
It was fun, powiedziała
przy wyjściu
studentka
z Ameryki, podczas gdy
obiektyw
chował się do wnętrzaaparatu.
Światło
reflektora kwitło na szkle:
po
drugiej stronie były tony ludzkich włosów.
Dziewuszka, przewodnik
po kompleksie, wita mnie
pocałunkiem,
wracając do domu, czuję,jak kurz
opada
z jej ubrania i skóry i opanowuje nasze mieszkanie.
Pisz o tym, mówi
znajomy, to
dobry motyw.
Pod
oświetleniem nie błyska
żadna
cząsteczka, nic: za szklanym
frontem
przepychają się walizki.
Specjalna
promocja przewoźnika
na
bilety do Oświęcimiaw obie strony.
Masyw
obuwia w próżni
zniknąłby
przy pierwszym kroku.
Te
podeszwy nie zużyły się nigdy.
W
małym miasteczku nie miałem innego
wyboru
niż czytać o Holokauście.
Teraz
mieszkam w Krakowie, wszędzie
są
pamiątki. Nie będę mówił o Auschwitz. Na
myśl
o rodzinnychstronach – milknę.
Translated into Polish by Magdalena Maszkiewicz
I
WON’T TALK ABOUT AUSCHWITZ
Don’t take pictures, they
advised me
before
the trip, Let it overcome you,
carry you away.
Prayer
shawls hung
in
the display cases, unreal,
motionless.
Approach with
reverence,
I
would hear.
It was fun, said a
student from the States
at
the exit, while the lens was retracting
into
her cameras body
The
brightness of spotlights bloomed on the glass:
behind
it were tons of human hair.
On
the way home, a djevuška is kissing me, she’s a guide
at
the complex, then I feel the dust
coming
off of our clothes and skin, taking over our apartment.
Write
about it, says an acquaintance, it’s
a
good motif.
Under
the lights, not one particle
is
sparkling, nothing: behind the glass
facade
suitcases jostle.
Carriers'
special discounts
on
return tickets from Oswiecim.
The
mountain of shoes in that vacuum
would
vanish with one step.
Those
soles never wore out.
In
that small town I had no choice
but
to read about the Holocaust.
Now
I live in Krakow, there are
souvenirs
everywhere. I won’t talk about Auschwitz. When
I
think of my homeland, I fall silent.
Translated into English by Ivana Rogar
Non parlerò di Auschwitz
Non fotografare, mi hanno consigliato
prima
del viaggio, lascia che ti pervada,
che ti trasporti.
Gli scialli di preghiera pendevano
dagli
armadi, irreali
senza
alcun movimento.
Accostati con riverenza,
ascoltavo.
It was fun, ha detto la studentessa
dall'America
uscendo mentre
l'obiettivo
si ritraeva nel corpo della videocamera.
La
luce dei riflettori fioriva nel vetro:
dietro
vi erano tonnellate di capelli umani.
Al
ritorno a casa mi bacia la djevuška1, la guida
nel
complesso, allora avverto la polvere
scenderle
dai vestiti e dalla pelle occupando il nostro appartamento.
Scrivi di ciò, dice un conoscente, questo è
un buon tema.
Sotto
l'illuminazione non luccica
un
atomo, niente: dietro la facciata
di vetro spingono valigie.
Sconti
speciali dell'agenzia di viaggi
sui biglietti di andata e ritorno fino a Oświęcim2.
Un monte di calzature nel vacuum
di un solo passo scomparirebbe.
Queste suole mai si consumarono.
Nel
piccolo paese non ho avuto altra scelta
che
leggere sull'Olocausto.
Adesso
vivo a Cracovia, ovunque ci sono
souvenir.
Non parlerò di Auschwitz. Quando
penso
alla patria, taccio.
1Djevuška =
"giovane moglie" in russo.
2Oświęcim =
Auschwitz in polacco
Tradotto in Italiano:
Alessandro Salvi
Ne bi o Auschwitzu
Ne fotografiraj, so mi
svetovali
Pred
potjo, pusti, naj te prevzame,
Ponese.
Molitveni
šali so viseli
v vitrinah, neresniči
in negibni.
Pristopi s strahospoštovanjem,
sem poslušal.
It was fun, je rekla študentka
iz Amerike na izhodu,
ko se je objektiv potegnil nazaj
v telo fotoaparata.
Svetloba reflektrojev je cvetela
na steklu:
zadaj so bile tone človeških las.
Ob vrnitvi domov me je poljublja djevuška, vodička
po kompleksu, in takrat sem
občutil prah, kako
se ji sesipa z obleke in kože in
prežema naše stanovanje.
Piši o tem, mi je rekel znanec, to je
dober motiv.
Pod osvetlitvijo ne bliska
noben atom, nič, za stekleno
fronto se potiskajo kovčki.
Posebni popusti prevoznikov
za povratne karte do Auschwitza.
Gora obleke v vakumu
enega koraka bi izginila.
Podplati se ti nikoli niso
zlizali.
In kaj drugega poečti v majhnem
mestu,
kakor pa preučevati Holokavst?
Zdaj živim v Krakowu, povsod so
spominki. Ne bom o Auschwitzu. Ko
pomislim na domovino, obmolknem.
Prevedel v
slovenščino Jurij Hudolin
DEPONIJA EVROPE
I
live on the Balkans, govorim turistima iz Evropske unije,
I
write poetry,
objašnjavam čime se bavim;
klimaju glavom
sa odobravanjem penzioneri
iz
Folksvagenovog pogona u Volfsburgu:
Ne sumnjam –
poezija Balkana je egzotična destinacija
zapadnoevropskih
turista.
Vetar diže rub
suknje jedne preplanule Nemice,
dame u godinama
sa etno đerdanima,
slušam tvrde
glasove što izgovore imena zemalјa
čije jezike ne
smem više da razumem:
Montenegro, Croatia, Bosnia and
Herzegowina, Serbia.
A primetna je
obnova monarhije:
U cvetanju
jorgovana serbijanskih varoši
feudalizam
neoprostivo stiže ovog proleća.
Tešim se kako
trgovina ide,
kako ide
piraterija diskova, kozmetički proizvodi...
U centru ovog
malog grada na jugu države
ubeđuju me da
je preko granice istok,
a sve je u mešanju
slogova čajniz, ciganjskih
i serbijanskih.
Sunce je u lavi
zapada naglo zašlo preko moje usne,
grizem je od
svraba, skuplјam robu,
odlazim sa trga
ne okrećući se... Iza mene
praska, žubori,
glagolјe stranci i domoroci.
A ima li rešenja sem lјubavi za Balkan,
oficijelnu
deponiju Evrope.
THE
JUNKYARD OF EUROPE
I live in the Balkans, I say to the
tourists from the European Union
I write poetry, I explain what I do;
the
retirees from the Volkswagen factory in Wolfsburg
nod
in approval:
I’m
not surprised – the poetry of the Balkans is an exotic destination
for
Western European tourists.
The
wind plays with the hem of the skirt of a tanned German woman
past
her prime, with ethnic-looking necklaces,
I
listen to their harsh voices pronouncing the names of countries
whose
languages I’m no longer allowed to understand:
Montenegro, Croatia, Bosnia und Herzegovina, Serbia.
And
the resurgence of the monarchy is also visible:
In
the lilacs blooming in small Serbian towns,
feudalism
arrives inexcusably this spring.
I
comfort myself with the thought that trade is flourishing,
that
piracy is flourishing, cosmetics, too…
In
the centre of this small southern town
they
are trying to convince me that the East is across the border,
but
it’s all a muddle of syllables: Chinese, gypsy
and Serbian.
The
sun in its Western lava suddenly set over my lip,
I
bite it because it itches, I gather my things
and
leave the square without turning back… Behind me
the
outbursts, gurgles, ripples of foreigners and natives.
But is there any other way but Love for the
Balkans,
the
official junkyard of Europe.
Translated
into Egnlish by Vesna Stamenković
DIE DEPONIE EUROPAS
I live on the Balkans, sage ich den Touristen
aus der Europäischen Union,
I write poetry, erklär ich was ich so treibe;
die Pensionäre aus dem Volkswagenwerk Wolfsburg
nicken zustimmend mit dem Kopf
die Lyrik des Balkans ist zweifellos ein exotisches
Reiseziel
für Touristen aus Westeuropa.
Der Wind lüftet den Rocksaum einer sonnengebräunten
Deutschen,
sie ist in die Jahre gekommenen, eine Dame mit
Ethnohalsbändern,
ich höre ihre rauen Stimmen sie nennen die Namen von
Ländern
deren Sprachen ich nicht mehr verstehen darf:
Montenegro, Croacija, Bosnia and Herzegowina, Serbia.
Und ein Wiedererwachen der Monarchie ist zu bemerken:
der Feudalismus kommt in diesem Frühjahr unverzeihlich
in der Fliederblüte kleiner serbischer Städte.
Ich tröste mich damit wie das Geschäft läuft,
Wie die CD-Piraterie floriert, die kosmetischen Produkte…
Im Zentrum dieser Kleinstadt im Süden des Landes wollen
sie mich überzeugen: der Osten ist auf der anderen Seite
der Grenze,
und da mischen sich alle Silben von Chinesen, Zigeunern,
Serbenvolk.
Die Sonne ist in der westlichen Lava plötzlich
untergegangen über meine Lippen weg,
ich beiße auf sie weil sie jucken, sammle meine Waren
verlasse den Markt und schau nicht zurück… hinter mir,
Krakeelen, Gemurmel, Gerede von Ausländern,
Einheimischen.
Was bleibt uns denn übrig als die Liebe zum Balkan,
der offiziellen Deponie Europas.
Deutsch von Matthias Jacob
O vertedoiro de Europa
I live on the Balcans, dígolles aos
turistas da Unión Europea,
I write poetry, explícolles o que fago;
asenten coa cabeza os xubilados
da fábrica da Volkswagen de Wolfsburg:
sen dúbida: a poesía dos Balcáns é un destino exótico
para os turistas da Europa occidental.
I write poetry, explícolles o que fago;
asenten coa cabeza os xubilados
da fábrica da Volkswagen de Wolfsburg:
sen dúbida: a poesía dos Balcáns é un destino exótico
para os turistas da Europa occidental.
O
vento axita os bordos da saia dunha alemá bronceada
señoras entradas en anos con colares étnicos,
sinto as voces duras a pronunciaren nomes de países
linguas que xa non se me permite entender:
Montenegro, Croatia, Bosnia and Herzegovina, Serbia.
señoras entradas en anos con colares étnicos,
sinto as voces duras a pronunciaren nomes de países
linguas que xa non se me permite entender:
Montenegro, Croatia, Bosnia and Herzegovina, Serbia.
É
notoria a restauración da monarquía:
no agromar das lilas das antigas vilas serbias
o feudalismo chega, sen perdón, esta primavera.
no agromar das lilas das antigas vilas serbias
o feudalismo chega, sen perdón, esta primavera.
Consólame
pensar que o mercado vai ben,
vai ben a venda de discos piratas, de produtos cosméticos…
No centro desta pequena cidade do sur do país
quérenme convencer de que o leste vai ao outro lado da fronteira,
pero todo é un rebumbio de sílabas, chinés, xitano
e serbio.
vai ben a venda de discos piratas, de produtos cosméticos…
No centro desta pequena cidade do sur do país
quérenme convencer de que o leste vai ao outro lado da fronteira,
pero todo é un rebumbio de sílabas, chinés, xitano
e serbio.
O
sol na lava de occidente pónseme de repente nos beizos,
mórdoo porque me proe, apaño a mercadoría,
marcho da praza sen me xirar… Tras de min
flashes, murmurios, a algarada de extranxeiros e paisanos.
Pero non che hai máis solución que o amor polos Balcáns,
o vertedoiro oficial de Europa.
mórdoo porque me proe, apaño a mercadoría,
marcho da praza sen me xirar… Tras de min
flashes, murmurios, a algarada de extranxeiros e paisanos.
Pero non che hai máis solución que o amor polos Balcáns,
o vertedoiro oficial de Europa.
Traducións ao galego Estibaliz
Espinoza
GROAPA DE GUNOI A EUROPEI
I live on the Balkans, le spun
turiștilor din Uniunea Europeană,
I write poetry, le explic cu ce
mă ocup;
dau din cap și aprobă pensionarii fabricii
Volkswagen din Wolfsburg:
nu încape îndoială – poezia Balcanilor e o
destinaţie exotică
a turiștilor vest-europeni.
Vântul îi ridică fusta unei nemţoaice bronzate,
damă în etate cu mărgele etno,
ascult voci dure care rostesc denumirile ţărilor
ale căror limbi nu mai am voie să le înţeleg:
Montenegro, Kroatien, Bosnien und Herzegowina, Serbien.
Dar se simte refacerea monarhiei:
în înflorirea liliacului orașelor sârbești
feudalismul ajunge neiertător în primăvara asta.
Mă consolează ideea că merge negoţul,
așa cum merge piratarea discurilor, a produselor
cosmetice...
În centrul acestui oraș mic din sudul ţării
se străduiesc să mă convingă că estul e peste
graniţă
iar secretul e în amestecul silabelor chineze, ţigănești
și sârbești.
Soarele a apus brusc în lava vestului peste buza
mea,
o mușc pentru că mă mănâncă, adun marfa,
plec din târg fără să privesc în urmă... În
spatele meu, troznesc, susură, vorbesc străinii și băștinașii.
Oare o fi și altă rezolvare în afara iubirii pentru Balcani, groapa de
gunoi oficială a Europei.
Translated into
Romanian by Ljubinka Perinac Stankov
ŚMIETNIK
EUROPY
I live on the Balkans, mówię
turystom z Unii Europejskiej,
I write poetry, tłumaczę,
czym się zajmuję;
kiwają
głową z aprobatą emerytowani
pracownicy
Volkswagena w Wolfsburgu:
Nie
wątpię – poezja z Bałkanów to egzotyczna destynacja
dla
zachodnioeuropejskich turystów.
Wiatr
unosi brzeg spódnicy nadmiernie opalonej Niemki,
starszej
damy z ludowymi ozdobami na szyi,
słucham
twardych głosów wypowiadających nazwy państw,
których
języków nie wolno mi już rozumieć:
Montenegro, Croatia,
Bosna and Herzegowina, Serbia.
A
zauważalna jest odnowa monarchii:
w
rozkwitaniu bzów w serbskich miasteczkach
tej
wiosny bezwzględnie nadchodzi feudalizm.
Pocieszam
się tym, jak dobrze idzie handel,
jak
idzie sprzedaż pirackich płyt, wyrobów kosmetycznych…
W
centrum tej małej miejscowości na południu kraju
wmawiają
mi, że za granicą jest już wschód,
a
wszystko to w mieszaninie sylab: czajniz,
cygańskich
i serbskich.
Słońce
w lawie zachodu zaszło nagle przez moją wargę,
zagryzam
ją, świerzbi mnie, zbieram towar,
odchodzę
z placu, nie oglądając się… Za mną,
zgiełk, szmery, rozgadani cudzoziemcy i tubylcy.
A czy jest jakieś
rozwiązanie poza miłością do Bałkanów,
oficjalnego
śmietnika Europy.
Translated into
Polish by Magdalena Maszkiewicz
ZAVESE
J. Hristiću
Noću, ako na balkon izađeš, zvezde nećeš videti,
ništa nećeš videti. Jer balkon je u gradskom jezgru,
a elektrika skrila je proplamsaje objekata dubokog
svemira, koji možda više i ne postoje. Prostranstva
nastaju iz vrtoglavice, slika drhti kao na nestabilnoj
površi, ne bez zebnje: ako u vidokrug ulete ivice
prizora, šta ostaje izvan? Žilu kucavicu čuješ kao eho
na sonaru. Isto je osluškivati telo i kosmos, kad se
obazreš. U varnici praska ostao
je upamćen šok
početka; luta i dalje, pregnantna u anonimnosti i
svedočanstvu. Ali refleksija je neočekivani incident
promene prostora. Misao i dim isto nestanu: Uronjen
u svetlost kao u tamu. Pažnja se ne odvaja od
obilja
sjajeva. Ulično bleštavilo ostaje nesmanjeno. Samo su
zavese gušće i bolje se navlače.
CURTAINS
For J. Hristić
In
the night, if you go out to the balcony, you will not see the stars
you
will not see anything. Because the balcony is in the city
center,
and the veil of electricity has hidden flares of deep sky
objects,
which maybe don’t even exist anymore.
Expanses
are created out of vertigo, the image shudders
as
if on an unstable surface, not without trepidation: if the edges
of
the scene enter the sight, what is left outside? You hear the jugular vein
like
an echo on a sonar. It is the same to harken the body and cosmos,
if
you look deeper. The spark of a bang bears the remembrance
of
the beginning’s shock; it wanders further, pregnant in anonymity
and
witnessing. But a reflection is an unexpected incident
of
the space change. The thought and smoke disappear equally:
Immersed in light as
in darkness.
The profusion of splendors is not left
without
attention. The street brilliancy remains undiminished.
Only
the curtains get thicker and better closed.
Translated into
English by Ivana Rogar
Függönyök
J. Hristićnek
Éjjel,
mikor kilépsz a balkonra, nem látod a csillagokat,
semmit sem látsz. Mert a balkon a városi csomópontban van,
a villanyáram pedig elhomályosította a világűr tárgyainak
fellángolásait, melyek tán nem is léteznek többé. A terek
a szédületből fakadnak, a kép úgy remeg, mint a csupa
szorongás, ingatag felszín: ha a látókörbe beleszövi
az ablakok peremét, mi marad kívül? Az ütőered hallod,
mint szonáron a visszhangot. Ugyanúgy fülelsz
semmit sem látsz. Mert a balkon a városi csomópontban van,
a villanyáram pedig elhomályosította a világűr tárgyainak
fellángolásait, melyek tán nem is léteznek többé. A terek
a szédületből fakadnak, a kép úgy remeg, mint a csupa
szorongás, ingatag felszín: ha a látókörbe beleszövi
az ablakok peremét, mi marad kívül? Az ütőered hallod,
mint szonáron a visszhangot. Ugyanúgy fülelsz
a
testre és a kozmoszra. A robbanás szikrájában rögzült a kezdet
sokkja; továbbra is vándorol, pregnáns az anonimitásban
és a fenségesben. Ám a reflexió a térváltás váratlan
balesete. A gondolat elgomolyog a füsttel: A fénybe
merül, akárha a sötétségbe. A figyelem nem szakad el
a ragyogástól. Az utcai verőfény nem csökken. Csupán a függönyök
sűrűbbek és könnyedén behúzhatóak.
sokkja; továbbra is vándorol, pregnáns az anonimitásban
és a fenségesben. Ám a reflexió a térváltás váratlan
balesete. A gondolat elgomolyog a füsttel: A fénybe
merül, akárha a sötétségbe. A figyelem nem szakad el
a ragyogástól. Az utcai verőfény nem csökken. Csupán a függönyök
sűrűbbek és könnyedén behúzhatóak.
Translated into
Hungarian by Orcsik Roland
ZASŁONY
Dla J. Hristicia
Jeśli
nocą wyjdziesz na balkon, nie zobaczysz gwiazd,
nie
zobaczysz niczego. Bo balkon jest w centrum miasta,
a
elektryczność zakryła rozbłyskiwania obiektów głębokiego
nieba,
które może przestały już istnieć. Przestworza
powstają
z zawrotu głowy, obraz drży na niestabilnej
powierzchni,
nie bez trwogi: jeśli granica widoczności
zejdzie
się z widnokręgiem, co jest na zewnątrz?
Echo
tętnicy na sonarze. Osłuchiwanie ciała i kosmosu jest
tym
samym, jeśli zwrócisz uwagę. Iskra wybuchu pamięta
szok
początku; nadal wędruje, brzemienna w świadectwo
i
anonimowość. Lecz refleksja to nieoczekiwany incydent
zmieniającej
się przestrzeni. Myśl znika wraz z dymem:
Zanurzony w
światłości jak w mroku. Obfitość świateł pozostaje
w
świadomości. Ulica nie przestaje połyskiwać. Jedynie
zasłony
są grubsze i łatwiej je zaciągnąć.
Translated into
Polish by Magdalena Maszkiewicz
Le tende
a J. Hristić
Di
notte, se esci sul terrazzo, non vedrai le stelle,
non
vedrai nulla. Perché il terrazzo è in
centro città,
l'illuminazione pubblica ha nascosto il luccichio degli
oggetti dello spazio
profondo, i quali forse non esistono più. L'infinito
nasce
dalla vertigine, l'immagine trema come su una superficie
instabile,
non senza brividi: se all'orizzonte d'improvviso
si presentano i bordi
della finestra, cosa rimane fuori? Senti l'arteria
come un'eco nel sonar. È lo stesso ascoltare il corpo e
il cosmo,
se ci fai caso. Nella scintilla dell'esplosione è rimasto lo
shock
dell'inizio;
vaga ancora, pregnante nell'anonimato e
nella
testimonianza. Ma la riflessione è un incidente inaspettato
dovuto
al mutare dello spazio. Il pensiero e il fumo scompaiono allo stesso modo: Sommerso
nella luce come nel buio.
L'attenzione non si ditacca dall'opulenza
delle lucentezze. Il bagliore stradale rimane
costante. Solo le tende
sono
più dense e si sistemano meglio.
Tradotto in Italiano:
Alessandro Salvi
IZ KAPETANOVOG
DNEVNIKA
Seferisu
Na kormilo
udario talas,
a u potpalublјu
zrak sunca
ostao kao na
fotografiji.
Kapetan u
brodski dnevnik piše:
„Bura je
uništila topose, mornari
poput galebova
kriču od gladi,
Homer /brodski
pas/ očima svetluca
u spremištu:
strah! Kopno
i sirene ne
videsmo danima.
Vetar nas je
odvukao daleko, na more
nezabeleženo u
kartama i zvezdama.
Paluba škripi
od oluje i vode.
Ne zna se šta
je više pocepano: jedra,
ili naše duše.
Navigator
Matios Paskalis krizira:
Odlazi na
jarbol, među gromove,
i očajava za
ružama.
Nestaje
mastila. Ovo pišem u trenu munja.“
Ur kaptenens dagbok
Till Seferis
Vågen träffade rodret,
och solstrålen på undre däck
dröjde kvar som på ett fotografi.
Kaptenen skriver i sin dagbok:
”Stormen har förstört det offentliga,
matroserna kraxar som måsar av hunger,
Homeros /båthundens/ ögon gnistrar
i skrubben: rädsla! Dagar gick
utan land eller sirener i sikte.
Vinden har drivit oss långt ut, på ett
hav varken skrivet i kartor eller stjärnor.
Däcket knarrar av storm och vatten.
Det är ovisst vad som är mest trasigt: seglen,
eller våra själar.
Styrman Mattias Pascal bryter ihop:
stiger upp bland blixtarna på masten,
och trånar efter rosor.
Bläcket tar slut. Detta skriver jag i blixtens
ögonblick.”
Translated into
Swedish by Slavica Agatonović
ARHIPELAG INTERNET
Ponovo
oko moje glave oblećeš
poput slepog miša,
Gospode.
Miran sam. Pušim cigaretu, dim je oreol
koji presecaš svojim krilima.
Molitvu nisam izgovorio, nju sam ti poslao
mejlom. Poput Noje sagradio sam barku,
a ona ovog puta brodi kroz arhipelag Internet.
Usput sakupljam samo device mudre i lude,
iščekujući da se sa neba katodne cevi oglasi:
system
failed.
A kad se umorim od kormilarenja, nadomak cilja,
svojim šišmiš krilima nateraš dim duvana
u bestežinsku poruku: reset!
INTERNET
ARCHIPELAGO
Once
again
you
fly around my head like a bat,
Lord.
I’m
calm. I smoke a cigarette, the smoke is a halo
you
cut through with your wings.
I
didn’t say my prayer out loud, I e-mailed it
to
you. I’ve built my arc, like Noah,
and
this time it’s sailing across the Internet archipelago.
Along
the way, I pick up only virgins silly and wise,
waiting
for the announcement from the cathode ray tube in the sky:
system
failed.
And
when I get tired of steering, when my goal is in reach,
you
buffet the tobacco smoke with your bat wings
into
the weightless message: reset!
Translated into
English by Vesna Stamenković
Arhipelag Internet
Spet
letaš
okrog moje glave
kakor
slepa miš,
Gospod.
Miren
sem. Kadim cigareto, dim je avreola.
ki
jo režeš s svojim krili.
Molitve
nisam izgovoril, poslal sem ti jo po
mailu.
Kakor Noe sem izgradil barko,
ki
tokrat pluje skrozi arhipelag Internet.
Spotoma
pobiram le device, modre in nore,
čakajoč,
da se z nema katodne cevi oglasi:
system failed.
Ko
se utrudim od krmiljenja, komaj kaj
do
cilja, s svojimi netopirskim krili priženeš
tobačni
dim v breztežno sporočilo: reset!
Prevedel v
slovenščino Jurij Hudolin
Archipel Internet
Wieder
kreist
du um meinen Kopf
wie
eine Fledermaus
Oh
Herr.
Ich
bin ruhig. Ich rauche eine Zigarette, der Rauch ist ein Heiligenschein
den
du mit deinen Flügeln durchschneidest.
Das
Gebet habe ich nicht gesprochen, ich habe es
dir
per Mail geschickt. Wie Noah habe ich eine Arche gebaut,
und
sie fährt diesmal durch den Archipel Internet.
Unterwegs
nehme ich nur weise und verrückte Jungfrauen mit,
in
Erwartung, dass sich Kathodenrohre vom Himmel melden:
system failed.
Und
wenn ich vom Steuern müde geworden bin, kurz vor dem Ziel,
wehst
du mit deinen Fledermausflügeln den Tabaksrauch
in
die schwerelose Nachricht: reset!
Nach Deutsch aus dem
Serbischen von Jelena Dabić
VIRUS: SERBIA
Ovde se ništa
ne pokreće. Tako naiđe vetar
i sve ostane
tiho. Možeš da posadiš
petunije, ali
se one nikad neće zatalasati
pod frenetičnim
zujem pčela u leto. List lipe
ne damara na
vazduhu. Tek kao fotografija
ostane,
beživotni kip.
Slušaj: ćutnja
se širi kao kancer, a ti pronađi
lepotu u tome.
I to nije košmar: to je svuda.
VIRUS: SERBIA
Hier bewegen sich keine Wellen. Kommt Wind auf
bleibt alles still. Pflanz nur deine Petunien,
aber sie wiegen sich hier niemals im Sommer unter
dem frenetischen Summen der Bienen. An der Luft
schimmert kein Lindenblatt. Es erstarrt nur wie auf einer
Fotografie, als leblose Skulptur.
Hör nur: Schweigen verbreitet sich wie Krebs, entdecke
Schönheit darin. Und das ist kein Albtraum: es ist
überall.
Deutsch von Matthias Jacob
VIRUS:
SERBIA
Here
nothing moves. The wind comes along
and
everything stays quiet. You can plant
your
petunias, but they’ll never wave
under
the frenetic buzz of the bees in the summer. Linden leafs
don’t
shimmer in the air. Like in a photograph,
they
stay still, like a lifeless statue.
Listen:
Silence spreads like cancer, you can find
beauty
in that. And this is not a nightmare: it’s all around.
Translated into
English by Vesna Stamenković
Virus: Serbia
Tukaj
nič ne valovi. Potem pride veter
in
je vse tiho. Lahko posadiš vodenke,
vendar
tukaj nikoli ne bodo vzvalovale pod
fanatičnim
brenčanjem čebel poleti. List lipe
ni
krvni obtok poletja. Ostane le kot fotografija,
mrtvi
kip.
Poslušaj:
molčanje se čiri kakor rak in ti
najdi
lepoto v tem. In to ni zmeda: tako je povsod.
Prevedel v
slovenščino Jurij Hudolin
Virus: Serbia
Qui
nulla si muove. Così, per caso arriva un vento
e
tutto rimane in silenzio. Puoi piantare
petunie,
ma qui non ondeggieranno mai
sotto il frenetico ronzio delle api in estate. La foglia del
tiglio
non si percuote nell'aria. Appena come una fotografia
resta ferma, come una statua inanimata.
Ascolta:
il silenzio si espande come un cancro, e tu trovaci
qualcosa
di bello in ciò. E questo non è un incubo: è ovunque.
Tradotto in Italiano:
Alessandro Salvi
VIRUSUL: SERBIA
Aici nimic nu face valuri. Apare așa rafala de
vânt
și totul rămâne liniștit. Poţi să plantezi
petunii,
dar aici nu se vor face valuri sub
zumzetul frenetic al albinelor în vară. Frunza
de tei
nu se clintește în aer. Rămâne ca o fotografie,
un chip fără viaţă.
Cazul: tăcerea se răspândește precum cancerul,
găsește tu
în asta frumuseţe. Și ăsta nu e un coșmar: e
peste tot.
Translated into
Romanian by Ljubinka Perinac Stankov
EROZIJA
SOBE
Kako
je, za promenu, osmotriti stan spolja?
Roletne
do pola spuštene, one sive i šupljikave
što
u trakama propuštaju zrake, bez zavese
pomerene
u stranu i uobičajenog torzoa u oknu.
Balkon
ogoleo do čeličnih armatura: kao kljove
vire
žice nad prazninom. Na olucima korozija
ugrizaka.
Sve
teže je pamtiti unutrašnjost: erozija
sobe!
Slika nameštaja u senkama raspada se
u
živahnom sivilu ulica.
Ispucala
fasada zgrade žilet je za prste / mrlje
кrvi na zidovima
opomena su za izdvojenost,
која se kao organ vezala za emocije/. Rane su
оno što te opominje da nema stubišta, sobe i
пovratka.
A szoba eróziója
A
változás kedvéért kívülről megfigyelni a lakást. A redőnyök
félig leeresztve, szürkék és lyukacsosak, soronként betűz
a fény rajtuk. Nincs függöny, így kirajzolódik
a félreeső torzó alak az ablaknál.
félig leeresztve, szürkék és lyukacsosak, soronként betűz
a fény rajtuk. Nincs függöny, így kirajzolódik
a félreeső torzó alak az ablaknál.
A
balkon lecsupaszodva az acél szerkezetig: mint agyarok,
túrnak
a húrok az űrben. Az ereszcsatornákon rozsda-
harapások.
harapások.
Egyre
nehezebb emlékezni a belsőre: a szoba
eróziója! A bútor látványa árnyakra forgácsolódik
a városnegyed eleven szürkeségében.
eróziója! A bútor látványa árnyakra forgácsolódik
a városnegyed eleven szürkeségében.
Az
épületek omló homlokzata az ujjak zsilettpengéje /a vér-
foltok az elkülönülés figyelmeztető jelei,
akár az érzelmekhez tapadt szervek /. A sebek
a lépcső, a szoba és a visszatérés hiányát idézik.
foltok az elkülönülés figyelmeztető jelei,
akár az érzelmekhez tapadt szervek /. A sebek
a lépcső, a szoba és a visszatérés hiányát idézik.
Translated into
Hungarian by Orcsik Roland
O HRISTU
Evo: zbivanje pomereno u noć, u organizam.
Krvna zrnca u
bešumnom strujanju, ti svici
što se
rasejavaju haotično, nežno dodirujući
organe. Kao
mali elektronski planktoni.
Kao varnice što
izleću u kovačnici.
A sad je zima.
Ne izlazim iz doma, u uglu
hrpa odbačenih
knjiga. Vanjština dopire
nestvarno:
filmski zvuci. Pauk splјošten
o sto. Kažiprst
prašine. Svakodnevica
u harmoniji. U
isparenju kafe. Ništa.
U genima ostaje
zapis položaja skeleta
zgužvanog pred
monitorom. I prstiju koji
ne znaju šta će
sa tipkama tastature.
Možda si samo
neispravni link, ulica
što je greškom
arhitekte postala slepom.
Polјubac:
utisnuti usne u čelo ekrana,
osetiti
toplinu: ovaj računar je jedan mali
Isus, jedan
hristić za intimnu upotrebu.
Über Christus
Hier:
das Geschehen wurde in die Nacht verschoben, in den Organismus.
Die
Blutkörperchen in geräuschloser Strömung, diese Glühwürmchen
die
sich chaotisch zerstreuen und dabei die Organe
zärtlich
berühren. Wie kleines elektronisches Plankton.
Wie
Funken, die in der Schmiede sprühen.
Jetzt
ist aber Winter. Ich gehe nicht aus dem Haus, in der Ecke
liegt
ein Haufen verworfener Bücher. Das Draußen dringt
unwirklich
ein: Filmgeräusche. Eine Spinne, auf den
Tisch
platt gedrückt. Ein Zeigefinger mit Staub. Der Alltag
in
Harmonie. Im Kaffeedunst. Nichts.
In
den Genen bleibt die notierte Lage des Skeletts,
das
vor dem Monitor zerknittert liegt. Und die der Finger,
die
nicht wissen, was sie mit den Tasten der Tastatur machen sollen.
Vielleicht
bist du nur ein falscher Link, eine Straße,
die
durch einen Fehler des Architekten zu einer Sackgasse geworden ist.
Ein
Kuss: die Lippen in die Stirn des Bildschirms drücken,
die
Wärme spüren: dieser Rechner ist ein kleiner
Jesus,
ein kleiner Christus für den intimen Gebrauch.
Nach Deutsch aus dem
Serbischen von Jelena Dabić
O
CHRYSTUSIE
A
więc: zdarzenia przesunięte w noc, do
organizmu.
Bezszelestny
tok czerwonych krwinek, świetliki
rozsiane
bez ładu, czule muskające
organy
niczym drobnica elektronów.
Iskry
snopem tryskające z kuźni.
A
teraz jest zima. Nie wychodzę z domu, w kącie
sterta
zarzuconych książek. Świat zewnętrzny
ledwie
się przedziera, jak dźwięki z filmu. Pająk
rozgnieciony
na stole. Znak w kurzu. Harmonia
codzienności.
Opary kawy. Nic.
W
genach zapisany został układ kości
wykrzywionych
przed ekranem. I palców
zawisłych
bezradnie nad gąszczem klawiszy.
A
może ty to tylko ślepy link, ulica
bez
wyjścia, wpadka architektów.
Pocałunek:
odcisk warg na szklanym czole,
czujesz
ciepło: twój komputer to mały Jezus,
chrystusek
do intymnego użytku.
Polski przeklad Miłosz Waligórski
Sobre Crist
Vet ací: l’esdeveniment traslladat a la nit, a l’organisme.
Cèl·lules de sang al flux silenciós, aquestes lluernes
que s’escampen caòticament, i toquen amb delicadesa
els òrgans. Com petits plànctons electrònics.
Com les espurnes que salten de la forja.
Però ara és hivern. Ni isc de casa, en un racó
hi ha una pila de llibres descartats. El defora m’arriba
irreal: remor de pel·lícula. L’aranya esclafada
a la taula. Un dit de pols. Harmonia
quotidiana. Al vapor del cafè. No-res.
Els gens registraven la postura de l’esquelet
encorbat davant de la pantalla. I els dits que
no saben què fer amb les tecles del teclat.
Potser ets només un enllaç truncat, el carrer
que per un error de l’arquitecte es converteix en atzucac.
Un bes: imprimir els llavis al front de la pantalla,
sentir la calor: aquest ordinador és un petit
Jesús, un cristet d’ús íntim.
Vet ací: l’esdeveniment traslladat a la nit, a l’organisme.
Cèl·lules de sang al flux silenciós, aquestes lluernes
que s’escampen caòticament, i toquen amb delicadesa
els òrgans. Com petits plànctons electrònics.
Com les espurnes que salten de la forja.
Però ara és hivern. Ni isc de casa, en un racó
hi ha una pila de llibres descartats. El defora m’arriba
irreal: remor de pel·lícula. L’aranya esclafada
a la taula. Un dit de pols. Harmonia
quotidiana. Al vapor del cafè. No-res.
Els gens registraven la postura de l’esquelet
encorbat davant de la pantalla. I els dits que
no saben què fer amb les tecles del teclat.
Potser ets només un enllaç truncat, el carrer
que per un error de l’arquitecte es converteix en atzucac.
Un bes: imprimir els llavis al front de la pantalla,
sentir la calor: aquest ordinador és un petit
Jesús, un cristet d’ús íntim.
Pau
Sanchis
KORIDOR
Putevi se rasprostiru kao talog u prevrnutoj šoljici
kafe, haotične vizije. Automobili u špicu: naglo
razmnožavanje pantljičara po cestama: članak sam
ogromnog parazita, s uživanjem udišem naftna
isparenja: mir posle posla, ono u čemu bih mogao
da zaspim snom pravednika: agnus dei.
Zrake bleskaju o metalik haubu, lome se o munjevite
branike. Torzoi iza šoferšajbni, neumorni portreti
iz kancelarije, sa šaltera /sećanje: bez razgovora,
rutinski: zglob, pečat/ ‒ retrovizor! Tu ih spazim:
istorija koja te na autoputu prestiže, bez migavca.
Kakav
idiličan prizor: puši se asfalt, fluorescentni
Kombinezoni putara, drum drhti od mašina u izmaglici
miholjskog smoga. A strašan je ovo koridor – kilometar
sat sudbinski opominje na svetoveu koje prelaziš,
sad već iskusno poput hodača na žici.
KORRIDOR
Die
Wege breiten sich aus wie der Sud in einer umgedrehten
Kaffeetasse,
chaotische Visionen. Die Autos im Stoßverkehr: plötzliche
Vermehrung
der Bandwürmer auf den Fahrbahnen: ein bin ein Glied
eines
riesigen Parasiten, mit Genuss atme ich
Erdöldämpfe
ein:
die Ruhe nach der Arbeit, etwas, worin ich einschlafen
könnte,
in den Schlaf der Gerechten: agnus dei.
Sonnenstrahlen
glitzern an der metallischen Motorhaube, brechen sich wie Blitze
an
Stoßstangen. Die Torsos hinter den Windschutzscheiben, die unermüdlichen
Porträts
aus
dem Büro, vom Schalter / die Erinnerung: ohne Gespräche,
routiniert:
Gelenk, Stempel / - Rückspiegel! Da
bemerkte ich sie:
die
Geschichte, die dich auf der Autobahn überholt, ohne Blinker.
Was
für ein idyllischer Anblick: der Asphalt raucht, die fluoreszierende
Schutzkleidung
der Straßenarbeiter, die Fahrbahn zittert vor den Maschinen im Nebel
des
Smogs im Altweibersommer. Schrecklich ist dieser Korridor – der Kilometer
die
Stunde erinnern schicksalhaft an die Welten, die du passierst,
jetzt
schon erfahren wie ein Seiltänzer.
Nach Deutsch aus dem
Serbischen von Jelena Dabić
Corredor
Los
caminos se esparcen como el poso de una taza de café
derramada.
Visiones caóticas. Coches en hora punta: brusca
proliferación
de tenias en las carreteras. Sólo soy un tobillo más
del
cuerpo de un parásito enorme; inhalo gustoso los vapores
petrolíferos:
la calma después del trabajo y lo que me permitiría
dormir
el sueño de los justos: agnus dei.
Los
rayos brillan sobre el capó metalizado, refractan en los parachoques
fulmíneos.
Torsos tras el parabrisas, retratos incansables
de
las oficinas, de las ventanillas. Recuerdos: nadie dice nada,
todo
es rutinario: articulación, sello /-retrovisor!/
Los atisbo aquí:
un
pasado que te adelanta en la autopista, sin intermitente.
Qué
visión tan idílica: el asfalto humeante, peones camineros
con
ropa fluorescente, la carretera tiembla bajo los coches,
bajo
la llovizna y el smog del veranillo. Es terrible este
corredor-cuentaquilómetros,
que
te avisa fatalmente de qué mundos recorres,
ahora
ya tan experto, igual que un funámbulo.
Traducción català: Pau Sanchis
Corredor
Els
camins s'estenen com el pòsit d'una tassa de cafè
vessada.
Visions caòtiques. Cotxes en hora punta: brusca
proliferació
de tènies a les carreteres. Només sóc un turmell més
del
cos d'un paràsit enorme; inhale de gust els vapors
petrolífers:
la calma després de la feina i allò que em permetria
dormir
el son dels justos: agnus dei.
Els
rajos brillen sobre el capó metal·litzat: es refracten als para-xocs
fulminis.
Torsos rere el parabrisa, retrats incansables
de
les oficines, de les finestretes. Records: ningú diu res,
tot
és rutinari: articulació, segell / – retrovisor!
Ací els albire:
un
passat que t’avança a l'autopista, sense intermitent.
Quina
visió tan idíl·lica: asfalt fumejant, peons caminers amb roba fosforescent, la
carretera tremola sota els cotxes,
sota
el ruixim i el boirum de l'estiuet. És terrible aquest
corredor-comptaquilòmetres,
que
t’avisa fatalment de quins mons recorres,
ara
ja ben expert, talment un funàmbul.
Traducción español: Pau
Sanchis
Corredor
Os
caminhos estendem-se como a borra duma chávena de café
derramada.
Visões caóticas. Carros a horas de ponta: brusca
proliferação
de tênias nas estradas. Apenas sou um tornozelo mais
do
corpo dum parasita enorme; inalo com prazer os vapores
petrolíferos:
a calma depois do trabalho e aquilo que me permitiria
dormir
o sono dos justos: agnus dei.
Os
raios brilham sobre o capô metalizado: refratam-se nos para-choques fulmíneos.
Torsos atrás dos para-brisas, retratos incansáveis
dos
escritórios, dos guichês. Lembranças: ninguém diz nada,
tudo
é rotineiro: articulação, carimbo / – retrovisor!
Aqui os entrevejo:
um
passado que te avança pela autoestrada, sem pisca-pisca.
Que
visão tão idílica: asfalto fumegante, operários
com
roupa fosforescente, a estrada treme sob os carros,
sob
o chuvisco e o smog do verão. É terrível este corredor-conta-quilómetros,
que
te avisa fatalmente de quais mundos
percorres,
agora
já bem experto, exatamente um funâmbulo.
Tradução português de Joan Navarro a partir da
versão catalã de Pau Sanchis
Un coureur
Les
chemins s’éparpillent comme le marc d’une tasse de café
renversée.
Des visions chaotiques. Des voitures à l'heure de pointe:
une
prolifération brusque de ténias sur les routes. Je ne suis qu’une
cheville
de plus du corps d'un énorme parasite; j'inhale avec plaisir
les
vapeurs pétrolifères: le calme après le travail et ce qui me
permettrait
de dormir le sommeil des justes: agnus
dei.
Les
rayons brillent sur le capot métallisé : ils se réfractent sur les
pare-chocs
foudroyants. Des torses derrière le pare-brise, des portraits
infatigables
des bureaux, des guichets. Des souvenirs : personne ne dit
rien,
tout est routinier : une articulation, un timbre/-rétroviseur! / je les
entrevois
ici : un passé qui te dépasse sur l'autoroute, sans clignotant.
Quelle
vision aussi idyllique : l'asphalte fumant, des cantonniers
avec
des vêtements fluo, la route tremble sous les voitures, sous la
bruine
et le brouillard de l'été indien. Ce coureur compte-kilomètres
est
terrible, il te prévient fatalement des mondes que tu parcours,
maintenant
bon expert, comme un funambule.
Traduction français: Dolors Català, à
partir de la version catalane de Pau Sanchis
CORRIDOR
Highways
stretch out like dregs in a facedown
of
a lengthening tapeworm: I am a segment
of
a long parasite. I breathe deep
the
exhaust: after work calm.
Sleep
of the just: agnus dei.
Sunrays
gleam on the metallic hood, refract off flash
fenders.
Torsos at the wheel, a sea of suits,
desk
clerks /mulling over work: mum,
the
routine: grip, stamp/ —rearview mirror!
That’s it:
they
are history passing without signaling.
How
idyllic: hot asphalt haze, dayglow
vests,
the jackhammer pummels the road
in
the rising Indian summer smog.
What
a horrible corridor—the odometer
threads
our journey nimble as a tightrope walker.
Translated into
English by Steven and Maja Teref
Korytarz
Drogi rozlewają się niczym fusy w wywróconej filiżance
kawy, chaotyczne wizje. Samochody w godzinach szczytu:
gwałtowne
mnożenie się tasiemców na ulicach: jestem częścią
ogromnego pasożyta, z rozkoszą wdycham spaliny:
spokój po pracy, to to, w czym mógłbym
zasnąć snem sprawiedliwego: agnus dei.
Promienie mienią na metalicznej masce, załamują się na
błyszących
zderzakach. Torsy zza przedniej szyby, niezmęczone
portrety
z biur, okienek w urzędach/wspomnienie: bez rozmowy,
rutynowo: nadgarstek, pieczątka/ - lusterko
wsteczne! Tu ich zauważam:
historia, która bez kierunkowskazu wyprzedzie cię na
austostradzie.
Jaki idylliczny widok: pali się asfalt, fluorescencyjne
kombinezony pracowników drogowych, droga drży pod
maszynami we mgle
babiego lata. A straszny jest to korytarz - licznik
proroczo przestrzeże przed światami, które
przekraczasz,
teraz już doświadczenie niczym spacerujący po linie.
Polska Tłumaczenie Anna Rogowicz
Corridoio
Le
strade si propagano come sedimenti nella
tazzina di caffè
rovesciata,
visioni caotiche. Automobili nell'ora di punta: l'improvviso
moltiplicarsi
delle tenie per le strade: sono l'arto
di
un immane parassita, con piacere inalo l'olio che
evapora:
la pace dopo il lavoro, quello di cui potrei
dormire
il sonno dei giusti: agnus dei.
I
raggi lampeggiano nel cofano metallico, si spezzano fulminei nei
paraurti.
Torsi dietro i parabrezza, ritratti instancabili
dall'ufficio,
dagli sportelli/ricordi: muti, monotoni:
l'articolazione,
il timbro- il retrovisore!/ Li vedo: la storia che
in
autostrada ti sorpassa, senza indicatori di direzione.
Che
scena idilliaca! L'asfalto fuma, gli stradini
in
tuta fluorescente, la strada trema sotto le macchine
in
una nebbia di smog. Tremendo questo corridoio
-
il contachilometri fatalmente avverte dei mondi
che
attraversi, adesso esperto quanto un funambolo.
Tradotto in Italiano:
Alessandro Salvi
Coridor
Drumurile se întind ca zaţul din cana întoarsă
de cafea,
în viziuni haotice. Automobilele într-o oră
de vârf: brusc
înmulţirea teniilor pe drumuri: sunt
inelul
parazitului enorm,
cu încântare respir
emanaţiile
petrolifere: liniștea de după serviciu, cea în care
aș putea să
adorm cu somnul omului drept: agnus dei.
Razele lucesc
pe capota metalică, se lovesc
de apărătoarele
fulgerătoare. Torsouri din spatele parbrizelor, neobositele portrete
din birouri, de la ghișee/
amintire: fără discuţie,
de rutină:
încheietura, ștampila/ – oglinda retrovizoare! Aici i-am remarcat:
istoria care te depășește pe autostradă, fără semnalizare.
Ce imagine
idilică, fumegă asfaltul, combinezoanele
fluorescente ale
drumarilor, drumul tremură
de mașini în ceaţa
și fumul
sfârșitului de vară. E uluitor acest
coridor/ kilometrajul
fatidic avertizează despre lumile în care treci
acum deja
cu
experienţa
acrobatului
pe
sârmă.
Translated
into Romanian by Ljubinka Perinac Stankov
