Petar Matović

PETAR MATOVIĆ (Požega, Srbija, 1978)

poezija / poetry:

Kamerni komadi (Međurepublička zajednica Pljevlja, Priboj, 1996)

Koferi Džima Džarmuša (Narodna biblioteka Stefan Prvovenčani, Kraljevo, 2009)

Walizki Jima Jarmusha (Maximum, Kraków, 2011)

Les maletes de Jim Jarmusch (La Cantarida, Palma de Mallorca, 2013)

Odakle dolaze dabrovi (Kulturni centar Novog Sada, 2013)

Iz srećne republike (Kulturni centar Novog Sada, 2017)

online: les maletes de jim jarmusch

NEĆU O AUŠVICU

Ne fotografiši, savetovali su me

pred put, pusti neka te obuzme, 

ponese.

Molitveni šalovi visili su

u vitrinama, nestvarni

bez pokreta.

Priđi sa strahopoštovanjem,

slušao sam.

It was fun, rekla je studentkinja

iz Amerike na izlasku dok se

objektiv uvlačio u telo kamere.

Svetlost reflektora cvetala je na staklu:

iza su bile tone ljudske kose.

U povratku kući ljubi me djevuška, vodič

u kompleksu, tada osetim prašinu kako

silazi joj sa odeće i kože i preuzima naš stan.

Piši o tome, kaže poznanik, to je

dobar motiv.

Pod osvetljenjem ne bleska

nijedna čestica, ništa: iza staklenog

fronta guraju se koferi.

Posebni popusti prevoznika

na povratne karte do Osvjenćima.

Planina obuće u vakuumu

iz jednog koraka nestala bi.

Nikada se ti đonovi nisu istrošili.

A šta drugo raditi u malom gradu

nego proučavati Holokaust?!

Sada živim u Krakovu, svuda su

suveniri. Neću o Aušvicu. Kada

pomislim na zavičaj, zaćutim.

No hablaré de Auschwitz

No hagas fotos, me aconsejaron

antes de salir de viaje, deja que te envuelva,

que te lleve.

Los chales de oración colgaban

en las vitrinas, irreales,

inmóviles.

Acércate con profundo respeto,

me decían.

It was fun, dijo una estudiante

americana a la salida, mientras

el objetivo se metía en el cuerpo de la cámara.

La luz de los focos florecía en el cristal:

detrás, toneladas de cabello humano.

Mientras volvemos a casa, me besa una devuška, guía

del complejo, entonces noto que le cae

polvo del vestido y de la piel, y que ocupa nuestro piso.

Escribe sobre eso, me dice un conocido, es

un buen tema.

No parpadea ni una partícula

bajo las luces, nada: tras el frente

de cristal, las maletas se empujan.

Hacen descuento en los billetes de ida

y vuelta  a Oświęcim.

El vacío de la montaña de zapatos

desaparecía con un sólo paso.

Aquellas suelas nunca se agotaron.

En aquella pequeña ciudad, no había más

opción que leer sobre el Holocausto.

Ahora vivo en Cracovia, hay souvenirs

por todas partes. No hablaré de Auschwitz. Cuando

empiezo a pensar en mi tierra, enmudezco.

——

"Mujer joven", en ruso.

Traducción català: Pau Sanchis

No parlaré d’Auschwitz

No faces fotos, m'aconsellaren

abans d'eixir de viatge, deixa que t'envolte,

que se t'enduga.

Els mantells d’oració penjaven a les vitrines, irreals, immòbils.

Acosta't amb profund respecte,

em deien.

It was fun, va dir una estudiant

americana a l'eixida, mentre

l'objectiu entrava al cos de la càmera.

La llum dels focus floria al vidre:

darrere, tones de cabell humà.

De tornada a casa, em besa una devuška, guia

del complex, aleshores note que li cau

pols del vestit i de la pell, i que ocupa el nostre pis.

Escriu sobre això, em diu un conegut, és

un bon tema.

Ni una partícula parpelleja

sota els llums, no res: rere el front

de vidre, les maletes s'empenten.

Hi ha descompte als bitllets d'anada

i tornada a Oświęcim.

El buit de la muntanya de sabates

desapareixia amb una sola passa.

Aquelles soles mai es van exhaurir.

En aquella ciutat petita, no tenia cap altra

opció que llegir sobre l'Holocaust.

Ara visc a Cracòvia, hi ha souvenirs

arreu. No parlaré d'Auschwitz. Quan

comence a pensar en la meua terra, emmudisc.

——

"Dona jove", en rus.

Traducción español: Pau Sanchis

Não falarei de Auschwitz

Não faças fotos, aconselharam-me

antes de começar a viagem, deixa que te cerque,

que te leve.

Os mantos de oração pendiam

nas vitrines, irreais,

imóveis.

Aproxima-te com profundo respeito,

diziam-me.

It was fun, disse uma estudante

americana à saída, enquanto

a objetiva entrava no corpo da câmera.

A luz dos focos florescia no vidro:

atrás, toneladas de cabelos humanos.

De volta para casa, beija-me uma devuška, guia

do complexo, então reparo que lhe cai

pó do vestido e da pele, e que enche o nosso apartamento.

Escreve sobre isso, diz-me um conhecido, é

um bom tema.

Nem uma partícula tremula

sob as luzes, nada: por trás da frente

de vidro, as malas empurram-se.

Há descontos nos bilhetes de ida

e volta para Oświęcim.

O vazio da montanha de sapatos

desaparecia com um só passo.

Aquelas solas nunca se esgotaram.

Naquela cidade pequena, não havia mais

opção que ler sobre o Holocausto.

Agora moro em Cracóvia, há souvenirs

por todo o lado. Não falarei de Auschwitz. Quando

começo a pensar na minha terra, emudeço.

——

"Mulher jovem", em Russo.

Tradução português de Joan Navarro a partir da versão catalã de Pau Sanchis

Je ne parlerai pas d’Auschwitz

Ne fais pas de photos, m’a-t-on conseillé

avant de partir en voyage, laisse-toi envelopper,

emporter.

Les châles de prière pendaient

aux vitrines, irréels,

Immobiles.

Approche-toi avec un profond respect,

Me disait-on.

It was fun, dit une étudiante

américaine à la sortie, tandis que

l’objectif rentrait dans le corps de l’appareil.

La lumière des projecteurs fleurissait sur la vitre :

derrière, des tonnes de cheveux humains.

De retour à la maison, une devuška, guide du complexe,

m’embrasse, je sens alors que de la poussière tombe de ses

vêtements et de sa peau, et remplit notre appartement.

Écris sur cela, me dit une connaissance, c’est

un bon sujet.

Pas une particule ne papillote

sous les lumières, rien : derrière le front

en verre, les valises se poussent.

Il y a des réductions sur les billets aller-

retour à Oświęcim.

Le vide de la montagne de chaussures

disparaissait avec un seul pas.

Ces semelles ne se sont jamais épuisées

Dans cette petite ville, il n’y avait pas d’autre

option que lire sur l’Holocauste.

Maintenant j’habite à Cracovie, il y a des souvenirs

Partout. Je ne parlerai pas d’Auschwitz. Quand

Je commence à penser à mon pays, je reste muet.

——

“Jeune femme”, en russe.

Traduction français: Dolors Català, à partir de la version catalane de Pau Sanchis

Non vou falar de Auschwitz

Nada de fotos, aconsellláronme
antes de saír de viaxe, deixa que te envolva,
déixate levar.

Os chales de oración penden
das vitrinas, irreais,
sen moverse.

Achégate con respecto
escoito.

It was fun, dixo unha estudante
americana á saída, mentres o obxectivo
regresaba ao corpo da cámara.

A luz do flash florece no vidro:
detrás, toneladas de cabelo humano.

De volta a casa, ámame unha djevuska, guía
do complexo, mentres noto que lle cae
po da roupa e da pel, e enche o noso piso.

Escribe sobre iso, dime un coñecido, éche
un bo tema.

Nin unha partícula pestanexa
baixo as luces: fronte o cristal
as maletas amoreánse.

Hai desconto nos billetes de ida
e volta a Auschwitz.

O baleiro da montaña de zapatos
desaparecía cun só paso.
Aquelas solas xamais se gastaron.

Naquela pequena cidade, a única cousa
que podía facer era ler sobre o Holocausto.

Agora vivo en Cracovia, hai souvenirs
a esgalla. Non vou falar de Auschwitz. Cando
penso na miña terra, calo.

Traducións ao galego dende o mallorquín de Estíbaliz Espinosa

ICH WERDE NICHT VON AUSCHWITZ REDEN

Mach keine Fotos, riet man mir

vor der Reise, es soll dich ergreifen,

mitreißen.

Gebetsschals hingen

in den Vitrinen, unwirklich

ohne Bewegung.

Komm mit Ehrfurcht näher,

hörte ich.

It was fun, sagte die Studentin

aus Amerika am Ausgang während

das Objektiv in den Körper der Kamera zurückglitt.

Das Licht der Scheinwerfer blühte an der Glasscheibe:

dahinter waren Tonnen von Menschenhaar.

Aus dem Weg nach Hause küsst mich eine Djevuschka, eine Führerin

im Komplex, da spürte ich den Staub der von ihrer Kleidung

und ihrer Haut herunterglitt und unsere Wohnung erfasste.

Schreib darüber, sagt ein Bekannter, das ist

ein gutes Motiv.

Unter der Beleuchtung blitzt

kein einziges Teilchen, nichts: hinter der

Glasfront drängen sich Koffer.

Ein Sonderangebot der Busunternehmen

für Rückfahrkarten nach Oświęcim.

Ein Berg aus Schuhen im Vakuum

würde nach einem Schritt verschwinden.

Niemals wurden diese Sohlen abgenutzt.

Was tun denn sonst in einer kleinen Stadt

wenn nicht den Holocaust erforschen?!

Jetzt lebe ich in Krakau, überall gibt es

Souvenirs. Ich werde nicht von Auschwitz reden. Wenn

ich an meine Heimat denke, verstumme ich.

Nach Deutsch: Jelena Dabić

Inte om Auschwitz

Fotografera inte, rådde de mig

inför resan, låt det överväldiga dig,

ta tag i dig.

Böneschalarna hängde

i glasskåpen, overkliga

orörliga.

Stig fram med vördnad

hörde jag.

It was fun, sa studentskan

från Amerika på vägen ut medan

objektivet kröp in i kamerans kropp.

Strålkastarens ljus blommade på rutan:

bakom den fanns tonvis av mänskligt hår.

På hemvägen när devushka, guiden i komplexet,

kysser mig känner jag hur dammet faller

från hennes kläder och hud och erövrar vår våning.

Skriv om det, säger en bekant, det är

ett bra motiv.

Under belysningen gnistrar

inte en enda partikel, ingenting: bakom

glasfronten trängs väskorna.

Bussbolagens speciella erbjudanden

på tur-och-returbiljetter till Oświęcim.

Berget av skor i vakuumet

skulle försvinna i ett steg.

Sulorna har aldrig slitits ut.

Vad ska man annars göra i en så liten stad

än att utforska Förintelsen?!

Nu bor jag i Krakow, överallt

finns souvenirer. Inte om Auschwitz. När

jag tänker på hemtrakten, tystnar jag.

Translated into Swedish by Slavica Agatonović

Nie będę mówił o Auschwitz

Nie fotografuj, doradzali mi przed

podróżą, pozwól, by cię ogarnęło,

porwało.

Szale modlitewne wisiały

w witrynie, nieprawdziwe

w bezruchu.

Podejdź do tego bogobojnie,

słuchałem.

It was fun, powiedziała przy wyjściu

studentka z Ameryki, podczas gdy

obiektyw chował się do wnętrzaaparatu.

Światło reflektora kwitło na szkle:

po drugiej stronie były tony ludzkich włosów.

Dziewuszka, przewodnik po kompleksie, wita mnie

pocałunkiem, wracając do domu, czuję,jak kurz

opada z jej ubrania i skóry i opanowuje nasze mieszkanie.

Pisz o tym, mówi znajomy, to

dobry motyw.

Pod oświetleniem nie błyska

żadna cząsteczka, nic: za szklanym

frontem przepychają się walizki.

Specjalna promocja przewoźnika

na bilety do Oświęcimiaw obie strony.

Masyw obuwia w próżni

zniknąłby przy pierwszym kroku.

Te podeszwy nie zużyły się nigdy.

W małym miasteczku nie miałem innego

wyboru niż czytać o Holokauście.

Teraz mieszkam w Krakowie, wszędzie

są pamiątki. Nie będę mówił o Auschwitz. Na

myśl o rodzinnychstronach – milknę.

Translated into Polish by Magdalena Maszkiewicz

I WON’T TALK ABOUT AUSCHWITZ

Don’t take pictures, they advised me

before the trip, Let it overcome you,

carry you away.

Prayer shawls hung

in the display cases, unreal,

motionless.

Approach with reverence,

I would hear.

It was fun, said a student from the States

at the exit, while the lens was retracting

into her cameras body

The brightness of spotlights bloomed on the glass:

behind it were tons of human hair.

On the way home, a djevuška is kissing me, she’s a guide

at the complex, then I feel the dust

coming off of our clothes and skin, taking over our apartment.

Write about it, says an acquaintance, it’s

a good motif.

Under the lights, not one particle

is sparkling, nothing: behind the glass

facade suitcases jostle.

Carriers' special discounts

on return tickets from Oswiecim.

The mountain of shoes in that vacuum

would vanish with one step.

Those soles never wore out.

In that small town I had no choice

but to read about the Holocaust.

Now I live in Krakow, there are

souvenirs everywhere. I won’t talk about Auschwitz. When

I think of my homeland, I fall silent.

Translated into English by Ivana Rogar

Non parlerò di Auschwitz

Non fotografare, mi hanno consigliato

prima del viaggio, lascia che ti pervada,

che ti trasporti.

Gli scialli di preghiera pendevano

dagli armadi, irreali

senza alcun movimento.

Accostati con riverenza,

ascoltavo.

It was fun, ha detto la studentessa

dall'America uscendo mentre

l'obiettivo si ritraeva nel corpo della videocamera.

La luce dei riflettori fioriva nel vetro:

dietro vi erano tonnellate di capelli umani.

Al ritorno a casa mi bacia la djevuška¹, la guida

nel complesso, allora avverto la polvere

scenderle dai vestiti e dalla pelle occupando il nostro appartamento.

Scrivi di ciò, dice un conoscente, questo è

un buon tema.

Sotto l'illuminazione non luccica

un atomo, niente: dietro la facciata

di vetro spingono valigie.

Sconti speciali dell'agenzia di viaggi

sui biglietti di andata e ritorno fino a Oświęcim².

Un monte di calzature nel vacuum

di un solo passo scomparirebbe.

Queste suole mai si consumarono.

Nel piccolo paese non ho avuto altra scelta

che leggere sull'Olocausto.

Adesso vivo a Cracovia, ovunque ci sono

souvenir. Non parlerò di Auschwitz. Quando

penso alla patria, taccio.

1Djevuška = "giovane moglie" in russo.

2Oświęcim = Auschwitz in polacco

Tradotto in Italiano: Alessandro Salvi

Ne bi o Auschwitzu

Ne fotografiraj, so mi svetovali

Pred potjo, pusti, naj te prevzame,

Ponese.

Molitveni šali so viseli

v vitrinah, neresniči

in negibni.

Pristopi s strahospoštovanjem,

sem poslušal.

It was fun, je rekla študentka

iz Amerike na izhodu,

ko se je objektiv potegnil nazaj

v telo fotoaparata.

Svetloba reflektrojev je cvetela na steklu:

zadaj so bile tone človeških las.

Ob vrnitvi domov me je poljublja djevuška, vodička

po kompleksu, in takrat sem občutil prah, kako

se ji sesipa z obleke in kože in prežema naše stanovanje.

Piši o tem, mi je rekel znanec, to je

dober motiv.

Pod osvetlitvijo ne bliska

noben atom, nič, za stekleno

fronto se potiskajo kovčki.

Posebni popusti prevoznikov

za povratne karte do Auschwitza.

Gora obleke v vakumu

enega koraka bi izginila.

Podplati se ti nikoli niso zlizali.

In kaj drugega poečti v majhnem mestu,

kakor pa preučevati Holokavst?

Zdaj živim v Krakowu, povsod so

spominki. Ne bom o Auschwitzu. Ko

pomislim na domovino, obmolknem.

Prevedel v slovenščino Jurij Hudolin

DEPONIJA EVROPE

I live on the Balkans, govorim turistima iz Evropske unije,

I write poetry, objašnjavam čime se bavim;

klimaju glavom sa odobravanjem penzioneri

iz Folksvagenovog pogona u Volfsburgu:

Ne sumnjam – poezija Balkana je egzotična destinacija

zapadnoevropskih turista.

Vetar diže rub suknje jedne preplanule Nemice,

dame u godinama sa etno đerdanima,

slušam tvrde glasove što izgovore imena zemalјa

čije jezike ne smem više da razumem:

Montenegro, Croatia, Bosnia and Herzegowina, Serbia.

A primetna je obnova monarhije:

U cvetanju jorgovana serbijanskih varoši

feudalizam neoprostivo stiže ovog proleća.

Tešim se kako trgovina ide,

kako ide piraterija diskova, kozmetički proizvodi...

U centru ovog malog grada na jugu države

ubeđuju me da je preko granice istok,

a sve je u mešanju slogova čajniz, ciganjskih

i serbijanskih.

Sunce je u lavi zapada naglo zašlo preko moje usne,

grizem je od svraba, skuplјam robu,

odlazim sa trga ne okrećući se... Iza mene

praska, žubori, glagolјe stranci i domoroci.

A ima li rešenja sem lјubavi za Balkan,

oficijelnu deponiju Evrope.

THE JUNKYARD OF EUROPE 

I live in the Balkans, I say to the tourists from the European Union

I write poetry, I explain what I do;

the retirees from the Volkswagen factory in Wolfsburg

nod in approval:

I’m not surprised – the poetry of the Balkans is an exotic destination

for Western European tourists.

The wind plays with the hem of the skirt of a tanned German woman

past her prime, with ethnic-looking necklaces,

I listen to their harsh voices pronouncing the names of countries

whose languages I’m no longer allowed to understand:

Montenegro, Croatia, Bosnia und Herzegovina, Serbia. 

And the resurgence of the monarchy is also visible:

In the lilacs blooming in small Serbian towns,

feudalism arrives inexcusably this spring. 

I comfort myself with the thought that trade is flourishing,

that piracy is flourishing, cosmetics, too…

In the centre of this small southern town

they are trying to convince me that the East is across the border,

but it’s all a muddle of syllables: Chinese, gypsy

and Serbian. 

The sun in its Western lava suddenly set over my lip,

I bite it because it itches, I gather my things

and leave the square without turning back… Behind me

the outbursts, gurgles, ripples of foreigners and natives.

But is there any other way but Love for the Balkans,

the official junkyard of Europe. 

Translated into Egnlish by Vesna Stamenković

DIE DEPONIE EUROPAS

I live on the Balkans, sage ich den Touristen aus der Europäischen Union,

I write poetry, erklär ich was ich so treibe;

die Pensionäre aus dem Volkswagenwerk Wolfsburg

nicken zustimmend mit dem Kopf

die Lyrik des Balkans ist zweifellos ein exotisches Reiseziel

für Touristen aus Westeuropa.

Der Wind lüftet den Rocksaum einer sonnengebräunten Deutschen,

sie ist in die Jahre gekommenen, eine Dame mit Ethnohalsbändern,

ich höre ihre rauen Stimmen sie nennen die Namen von Ländern

deren Sprachen ich nicht mehr verstehen darf:

Montenegro, Croacija, Bosnia and Herzegowina, Serbia.

Und ein Wiedererwachen der Monarchie ist zu bemerken:

der Feudalismus kommt in diesem Frühjahr unverzeihlich

in der Fliederblüte kleiner serbischer Städte.

Ich tröste mich damit wie das Geschäft läuft,

Wie die CD-Piraterie floriert, die kosmetischen Produkte…

Im Zentrum dieser Kleinstadt im Süden des Landes wollen

sie mich überzeugen: der Osten ist auf der anderen Seite der Grenze,

und da mischen sich alle Silben von Chinesen, Zigeunern, Serbenvolk.

Die Sonne ist in der westlichen Lava plötzlich untergegangen über meine Lippen weg,

ich beiße auf sie weil sie jucken, sammle meine Waren

verlasse den Markt und schau nicht zurück… hinter mir,

Krakeelen, Gemurmel, Gerede von Ausländern, Einheimischen.

Was bleibt uns denn übrig als die Liebe zum Balkan,

der offiziellen Deponie Europas.

Deutsch von Matthias Jacob

O vertedoiro de Europa

I live on the Balcans, dígolles aos turistas da Unión Europea,
I write poetry, explícolles o que fago;
asenten coa cabeza os xubilados
da fábrica da Volkswagen de Wolfsburg:
sen dúbida: a poesía dos Balcáns é un destino exótico
para os turistas da Europa occidental.

O vento axita os bordos da saia dunha alemá bronceada
señoras entradas en anos con colares étnicos,
sinto as voces duras a pronunciaren nomes de países
linguas que xa non se me permite entender:
Montenegro, Croatia, Bosnia and Herzegovina, Serbia.

É notoria a restauración da monarquía:
no agromar das lilas das antigas vilas serbias
o feudalismo chega, sen perdón, esta primavera.

Consólame pensar que o mercado vai ben,
vai ben a venda de discos piratas, de produtos cosméticos…
No centro desta pequena cidade do sur do país
quérenme convencer de que o leste vai ao outro lado da fronteira,
pero todo é un rebumbio de sílabas, chinés, xitano
e serbio.

O sol na lava de occidente pónseme de repente nos beizos,
mórdoo porque me proe, apaño a mercadoría,
marcho da praza sen me xirar… Tras de min
flashes, murmurios, a algarada de extranxeiros e paisanos.
Pero non che hai máis solución que o amor polos Balcáns,
o vertedoiro oficial de Europa.

Traducións ao galego Estibaliz Espinoza

GROAPA DE GUNOI A EUROPEI

I live on the Balkans, le spun turiștilor din Uniunea Europeană,

I write poetry, le explic cu ce mă ocup;

dau din cap și aprobă pensionarii fabricii Volkswagen din Wolfsburg:

nu încape îndoială – poezia Balcanilor e o destinaţie exotică

a turiștilor vest-europeni.

Vântul îi ridică fusta unei nemţoaice bronzate,

damă în etate cu mărgele etno,

ascult voci dure care rostesc denumirile ţărilor ale căror limbi nu mai am voie să le înţeleg:

Montenegro, Kroatien, Bosnien und Herzegowina, Serbien.

Dar se simte refacerea monarhiei:

în înflorirea liliacului orașelor sârbești

feudalismul ajunge neiertător în primăvara asta.

Mă consolează ideea că merge negoţul,

așa cum merge piratarea discurilor, a produselor cosmetice...

În centrul acestui oraș mic din sudul ţării

se străduiesc să mă convingă că estul e peste graniţă

iar secretul e în amestecul silabelor chineze, ţigănești

și sârbești.

Soarele a apus brusc în lava vestului peste buza mea,

o mușc pentru că mă mănâncă, adun marfa,

plec din târg fără să privesc în urmă... În spatele meu, troznesc, susură, vorbesc străinii și băștinașii.

Oare o fi și altă rezolvare în afara iubirii pentru Balcani, groapa de gunoi oficială a Europei.

Translated into Romanian by Ljubinka Perinac Stankov

ŚMIETNIK EUROPY

I live on the Balkans, mówię turystom z Unii Europejskiej,

I write poetry, tłumaczę, czym się zajmuję;

kiwają głową z aprobatą emerytowani

pracownicy Volkswagena w Wolfsburgu:

Nie wątpię – poezja z Bałkanów to egzotyczna destynacja

dla zachodnioeuropejskich turystów.

Wiatr unosi brzeg spódnicy nadmiernie opalonej Niemki,

starszej damy z ludowymi ozdobami na szyi,

słucham twardych głosów wypowiadających nazwy państw,

których języków nie wolno mi już rozumieć:

Montenegro, Croatia, Bosna and Herzegowina, Serbia.

A zauważalna jest odnowa monarchii:

w rozkwitaniu bzów w serbskich miasteczkach

tej wiosny bezwzględnie nadchodzi feudalizm.

Pocieszam się tym, jak dobrze idzie handel,

jak idzie sprzedaż pirackich płyt, wyrobów kosmetycznych…

W centrum tej małej miejscowości na południu kraju

wmawiają mi, że za granicą jest już wschód,

a wszystko to w mieszaninie sylab: czajniz, cygańskich

i serbskich.

Słońce w lawie zachodu zaszło nagle przez moją wargę,

zagryzam ją, świerzbi mnie, zbieram towar,

odchodzę z placu, nie oglądając się… Za mną,

zgiełk, szmery, rozgadani cudzoziemcy i tubylcy.

A czy jest jakieś rozwiązanie poza miłością do Bałkanów,

oficjalnego śmietnika Europy.

Translated into Polish by Magdalena Maszkiewicz

ZAVESE

            J. Hristiću

Noću, ako na balkon izađeš, zvezde nećeš videti,

ništa nećeš videti. Jer balkon je u gradskom jezgru,

a elektrika skrila je proplamsaje objekata dubokog

svemira, koji možda više i ne postoje. Prostranstva

nastaju iz vrtoglavice, slika drhti kao na nestabilnoj

površi, ne bez zebnje: ako u vidokrug ulete ivice

prizora, šta ostaje izvan? Žilu kucavicu čuješ kao eho

na sonaru. Isto je osluškivati telo i kosmos, kad se

obazreš. U varnici praska ostao je upamćen šok

početka; luta i dalje, pregnantna u anonimnosti i

svedočanstvu. Ali refleksija je neočekivani incident

promene prostora. Misao i dim isto nestanu: Uronjen

u svetlost kao u tamu. Pažnja se ne odvaja od obilja

sjajeva. Ulično bleštavilo ostaje nesmanjeno. Samo su

zavese gušće i bolje se navlače.

CURTAINS

            For J. Hristić

In the night, if you go out to the balcony, you will not see the stars

you will not see anything. Because the balcony is in the city

center, and the veil of electricity has hidden flares of deep sky

objects, which maybe don’t even exist anymore.

Expanses are created out of vertigo, the image shudders

as if on an unstable surface, not without trepidation: if the edges

of the scene enter the sight, what is left outside? You hear the jugular vein

like an echo on a sonar. It is the same to harken the body and cosmos,

if you look deeper. The spark of a bang bears the remembrance

of the beginning’s shock; it wanders further, pregnant in anonymity

and witnessing. But a reflection is an unexpected incident

of the space change. The thought and smoke disappear equally:

Immersed in light as in darkness. The profusion of splendors is not left

without attention. The street brilliancy remains undiminished.

Only the curtains get thicker and better closed.

Translated into English by Ivana Rogar

Függönyök

            J. Hristićnek

Éjjel, mikor kilépsz a balkonra, nem látod a csillagokat,
semmit sem látsz. Mert a balkon a városi csomópontban van,
a villanyáram pedig elhomályosította a világűr tárgyainak
fellángolásait, melyek tán nem is léteznek többé. A terek
a szédületből fakadnak, a kép úgy remeg, mint a csupa
szorongás, ingatag felszín: ha a látókörbe beleszövi
az ablakok peremét, mi marad kívül? Az ütőered hallod,
mint szonáron a visszhangot. Ugyanúgy fülelsz

a testre és a kozmoszra. A robbanás szikrájában rögzült a kezdet
sokkja; továbbra is vándorol, pregnáns az anonimitásban
és a fenségesben. Ám a reflexió a térváltás váratlan
balesete. A gondolat elgomolyog a füsttel: A fénybe
merül, akárha a sötétségbe. A figyelem nem szakad el
a ragyogástól. Az utcai verőfény nem csökken. Csupán a függönyök
sűrűbbek és könnyedén behúzhatóak.

Translated into Hungarian by Orcsik Roland

ZASŁONY

            Dla J. Hristicia

Jeśli nocą wyjdziesz na balkon, nie zobaczysz gwiazd,

nie zobaczysz niczego. Bo balkon jest w centrum miasta,

a elektryczność zakryła rozbłyskiwania obiektów głębokiego

nieba, które może przestały już istnieć. Przestworza

powstają z zawrotu głowy, obraz drży na niestabilnej

powierzchni, nie bez trwogi: jeśli granica widoczności

zejdzie się z widnokręgiem, co jest na zewnątrz?

Echo tętnicy na sonarze. Osłuchiwanie ciała i kosmosu jest

tym samym, jeśli zwrócisz uwagę. Iskra wybuchu pamięta

szok początku; nadal wędruje, brzemienna w świadectwo

i anonimowość. Lecz refleksja to nieoczekiwany incydent

zmieniającej się przestrzeni. Myśl znika wraz z dymem:

Zanurzony w światłości jak w mroku. Obfitość świateł pozostaje

w świadomości. Ulica nie przestaje połyskiwać. Jedynie

zasłony są grubsze i łatwiej je zaciągnąć.

Translated into Polish by Magdalena Maszkiewicz

Le tende

            a J. Hristić

Di notte, se esci sul terrazzo, non vedrai le stelle,

non vedrai nulla. Perché il terrazzo è in centro città,

l'illuminazione pubblica ha nascosto il luccichio degli oggetti dello spazio

profondo, i quali forse non esistono più. L'infinito

nasce dalla vertigine, l'immagine trema come su una superficie

instabile, non senza brividi: se all'orizzonte d'improvviso si presentano i bordi

della finestra, cosa rimane fuori? Senti l'arteria

come un'eco nel sonar. È lo stesso ascoltare il corpo e il cosmo,

se ci fai caso. Nella scintilla dell'esplosione è rimasto lo shock

dell'inizio; vaga ancora, pregnante nell'anonimato e

nella testimonianza. Ma la riflessione è un incidente inaspettato

dovuto al mutare dello spazio. Il pensiero e il fumo scompaiono allo stesso modo: Sommerso

nella luce come nel buio. L'attenzione non si ditacca dall'opulenza

delle lucentezze. Il bagliore stradale rimane costante. Solo le tende

sono più dense e si sistemano meglio.

Tradotto in Italiano: Alessandro Salvi

IZ KAPETANOVOG DNEVNIKA

            Seferisu

                                                                         

Na kormilo udario talas,

a u potpalublјu zrak sunca

ostao kao na fotografiji.

Kapetan u brodski dnevnik piše:

„Bura je uništila topose, mornari

poput galebova kriču od gladi,

Homer /brodski pas/ očima svetluca

u spremištu: strah! Kopno

i sirene ne videsmo danima.

Vetar nas je odvukao daleko, na more

nezabeleženo u kartama i zvezdama.

Paluba škripi od oluje i vode.

Ne zna se šta je više pocepano: jedra,

ili naše duše.

Navigator Matios Paskalis krizira:

Odlazi na jarbol, među gromove,

i očajava za ružama.

                         

Nestaje mastila. Ovo pišem u trenu munja.“

Ur kaptenens dagbok

            Till Seferis

Vågen träffade rodret,

och solstrålen på undre däck

dröjde kvar som på ett fotografi.

Kaptenen skriver i sin dagbok:

”Stormen har förstört det offentliga,

matroserna kraxar som måsar av hunger,

Homeros /båthundens/ ögon gnistrar

i skrubben: rädsla! Dagar gick

utan land eller sirener i sikte.

Vinden har drivit oss långt ut, på ett

hav varken skrivet i kartor eller stjärnor.

Däcket knarrar av storm och vatten.

Det är ovisst vad som är mest trasigt: seglen,

eller våra själar.

Styrman Mattias Pascal bryter ihop:

stiger upp bland blixtarna på masten,

och trånar efter rosor.

Bläcket tar slut. Detta skriver jag i blixtens ögonblick.”

Translated into Swedish by Slavica Agatonović

ARHIPELAG INTERNET

Ponovo

oko moje glave oblećeš

poput slepog miša,

Gospode.

Miran sam. Pušim cigaretu, dim je oreol

koji presecaš svojim krilima.

Molitvu nisam izgovorio, nju sam ti poslao

mejlom. Poput Noje sagradio sam barku,

a ona ovog puta brodi kroz arhipelag Internet.

Usput sakupljam samo device mudre i lude,

iščekujući da se sa neba katodne cevi oglasi:

                                                                        system failed.

A kad se umorim od kormilarenja, nadomak cilja,

svojim šišmiš krilima nateraš dim duvana

u bestežinsku poruku: reset!

INTERNET ARCHIPELAGO

Once again

you fly around my head like a bat,

Lord.

I’m calm. I smoke a cigarette, the smoke is a halo

you cut through with your wings.

I didn’t say my prayer out loud, I e-mailed it

to you. I’ve built my arc, like Noah,

and this time it’s sailing across the Internet archipelago.

Along the way, I pick up only virgins silly and wise,

waiting for the announcement from the cathode ray tube in the sky:

                                                                                                system failed.

And when I get tired of steering, when my goal is in reach,

you buffet the tobacco smoke with your bat wings

into the weightless message: reset!

Translated into English by Vesna Stamenković

Arhipelag Internet

Spet

letaš okrog moje glave

kakor slepa miš,

Gospod.

Miren sem. Kadim cigareto, dim je avreola.

ki jo režeš s svojim krili.

Molitve nisam izgovoril, poslal sem ti jo po

mailu. Kakor Noe sem izgradil barko,

ki tokrat pluje skrozi arhipelag Internet.

Spotoma pobiram le device, modre in nore,

čakajoč, da se z nema katodne cevi oglasi:

                                                              system failed.

Ko se utrudim od krmiljenja, komaj kaj

do cilja, s svojimi netopirskim krili priženeš

tobačni dim v breztežno sporočilo: reset!

Prevedel v slovenščino Jurij Hudolin

Archipel Internet

Wieder

kreist du um meinen Kopf

wie eine Fledermaus

Oh Herr.

Ich bin ruhig. Ich rauche eine Zigarette, der Rauch ist ein Heiligenschein

den du mit deinen Flügeln durchschneidest.

Das Gebet habe ich nicht gesprochen, ich habe es

dir per Mail geschickt. Wie Noah habe ich eine Arche gebaut,

und sie fährt diesmal durch den Archipel Internet.

Unterwegs nehme ich nur weise und verrückte Jungfrauen mit,

in Erwartung, dass sich Kathodenrohre vom Himmel melden:

                                                                                                            system failed.

Und wenn ich vom Steuern müde geworden bin, kurz vor dem Ziel,

wehst du mit deinen Fledermausflügeln den Tabaksrauch

in die schwerelose Nachricht: reset!

Nach Deutsch aus dem Serbischen von Jelena Dabić

VIRUS: SERBIA

Ovde se ništa ne pokreće. Tako naiđe vetar

i sve ostane tiho. Možeš da posadiš

petunije, ali se one nikad neće zatalasati

pod frenetičnim zujem pčela u leto. List lipe

ne damara na vazduhu. Tek kao fotografija

ostane, beživotni kip.

Slušaj: ćutnja se širi kao kancer, a ti pronađi

lepotu u tome. I to nije košmar: to je svuda.

VIRUS: SERBIA

Hier bewegen sich keine Wellen. Kommt Wind auf

bleibt alles still. Pflanz nur deine Petunien,

aber sie wiegen sich hier niemals im Sommer unter

dem frenetischen Summen der Bienen. An der Luft

schimmert kein Lindenblatt. Es erstarrt nur wie auf einer

Fotografie, als leblose Skulptur.

Hör nur: Schweigen verbreitet sich wie Krebs, entdecke

Schönheit darin. Und das ist kein Albtraum: es ist überall.

Deutsch von Matthias Jacob

VIRUS: SERBIA

Here nothing moves. The wind comes along

and everything stays quiet. You can plant

your petunias, but they’ll never wave

under the frenetic buzz of the bees in the summer. Linden leafs

don’t shimmer in the air. Like in a photograph,

they stay still, like a lifeless statue.

Listen: Silence spreads like cancer, you can find

beauty in that. And this is not a nightmare: it’s all around.

Translated into English by Vesna Stamenković

Virus: Serbia

Tukaj nič ne valovi. Potem pride veter

in je vse tiho. Lahko posadiš vodenke,

vendar tukaj nikoli ne bodo vzvalovale pod

fanatičnim brenčanjem čebel poleti. List lipe

ni krvni obtok poletja. Ostane le kot fotografija,

mrtvi kip.

Poslušaj: molčanje se čiri kakor rak in ti

najdi lepoto v tem. In to ni zmeda: tako je povsod.

Prevedel v slovenščino Jurij Hudolin

Virus: Serbia

Qui nulla si muove. Così, per caso arriva un vento

e tutto rimane in silenzio. Puoi piantare

petunie, ma qui non ondeggieranno mai

sotto il frenetico ronzio delle api in estate. La foglia del tiglio

non si percuote nell'aria. Appena come una fotografia

resta ferma, come una statua inanimata.

Ascolta: il silenzio si espande come un cancro, e tu trovaci

qualcosa di bello in ciò. E questo non è un incubo: è ovunque.

Tradotto in Italiano: Alessandro Salvi

VIRUSUL: SERBIA

Aici nimic nu face valuri. Apare așa rafala de vânt

și totul rămâne liniștit. Poţi să plantezi petunii,

dar aici nu se vor face valuri sub

zumzetul frenetic al albinelor în vară. Frunza de tei

nu se clintește în aer. Rămâne ca o fotografie,

un chip fără viaţă.

Cazul: tăcerea se răspândește precum cancerul, găsește tu

în asta frumuseţe. Și ăsta nu e un coșmar: e peste tot.

Translated into Romanian by Ljubinka Perinac Stankov

EROZIJA SOBE

Kako je, za promenu, osmotriti stan spolja?

Roletne do pola spuštene, one sive i šupljikave

što u trakama propuštaju zrake, bez zavese

pomerene u stranu i uobičajenog torzoa u oknu.

Balkon ogoleo do čeličnih armatura: kao kljove

vire žice nad prazninom. Na olucima korozija

ugrizaka.

Sve teže je pamtiti unutrašnjost: erozija sobe!

Slika  nameštaja u senkama raspada se

u živahnom sivilu ulica.

Ispucala fasada zgrade žilet je za prste / mrlje

кrvi na zidovima opomena su za izdvojenost,

која se kao organ vezala za emocije/. Rane su

оno što te opominje da nema stubišta, sobe i

пovratka.

A szoba eróziója

A változás kedvéért kívülről megfigyelni a lakást. A redőnyök
félig leeresztve, szürkék és lyukacsosak, soronként betűz
a fény rajtuk. Nincs függöny, így kirajzolódik
a félreeső torzó alak az ablaknál.

A balkon lecsupaszodva az acél szerkezetig: mint agyarok,

túrnak a húrok az űrben. Az ereszcsatornákon rozsda-
harapások.

Egyre nehezebb emlékezni a belsőre: a szoba
eróziója! A bútor látványa árnyakra forgácsolódik
a városnegyed eleven szürkeségében.

Az épületek omló homlokzata az ujjak zsilettpengéje /a vér-
foltok az elkülönülés figyelmeztető jelei,
akár az érzelmekhez tapadt szervek /. A sebek
a lépcső, a szoba és a visszatérés hiányát idézik.

Translated into Hungarian by Orcsik Roland

O HRISTU

Evo: zbivanje pomereno u noć, u organizam.

Krvna zrnca u bešumnom strujanju, ti svici

što se rasejavaju haotično, nežno dodirujući

organe. Kao mali elektronski planktoni.

Kao varnice što izleću u kovačnici.

A sad je zima. Ne izlazim iz doma, u uglu

hrpa odbačenih knjiga. Vanjština dopire

nestvarno: filmski zvuci. Pauk splјošten

o sto. Kažiprst prašine. Svakodnevica

u harmoniji. U isparenju kafe. Ništa.

U genima ostaje zapis položaja skeleta

zgužvanog pred monitorom. I prstiju koji

ne znaju šta će sa tipkama tastature.

Možda si samo neispravni link, ulica

što je greškom arhitekte postala slepom.

Polјubac: utisnuti usne u čelo ekrana,

osetiti toplinu: ovaj računar je jedan mali

Isus, jedan hristić za intimnu upotrebu.

Über Christus

Hier: das Geschehen wurde in die Nacht verschoben, in den Organismus.

Die Blutkörperchen in geräuschloser Strömung, diese Glühwürmchen

die sich chaotisch zerstreuen und dabei die Organe

zärtlich berühren. Wie kleines elektronisches Plankton.

Wie Funken, die in der Schmiede sprühen.

Jetzt ist aber Winter. Ich gehe nicht aus dem Haus, in der Ecke

liegt ein Haufen verworfener Bücher. Das Draußen dringt

unwirklich ein: Filmgeräusche. Eine Spinne, auf den

Tisch platt gedrückt. Ein Zeigefinger mit Staub. Der Alltag

in Harmonie. Im Kaffeedunst. Nichts. 

In den Genen bleibt die notierte Lage des Skeletts,

das vor dem Monitor zerknittert liegt. Und die der Finger,

die nicht wissen, was sie mit den Tasten der Tastatur machen sollen.

Vielleicht bist du nur ein falscher Link, eine Straße,

die durch einen Fehler des Architekten zu einer Sackgasse geworden ist.

Ein Kuss: die Lippen in die Stirn des Bildschirms drücken,

die Wärme spüren: dieser Rechner ist ein kleiner

Jesus, ein kleiner Christus für den intimen Gebrauch.

Nach Deutsch aus dem Serbischen von Jelena Dabić

O CHRYSTUSIE

A więc: zdarzenia przesunięte w noc, do organizmu.

Bezszelestny tok czerwonych krwinek, świetliki

rozsiane bez ładu, czule muskające

organy niczym drobnica elektronów.

Iskry snopem tryskające z kuźni.

A teraz jest zima. Nie wychodzę z domu, w kącie

sterta zarzuconych książek. Świat zewnętrzny

ledwie się przedziera, jak dźwięki z filmu. Pająk

rozgnieciony na stole. Znak w kurzu. Harmonia

codzienności. Opary kawy. Nic.

W genach zapisany został układ kości

wykrzywionych przed ekranem. I palców  

zawisłych bezradnie nad gąszczem klawiszy.

A może ty to tylko ślepy link, ulica

bez wyjścia, wpadka architektów. 

 

Pocałunek: odcisk warg na szklanym czole,

czujesz ciepło: twój komputer to mały Jezus,

chrystusek do intymnego użytku. 

Polski przeklad Miłosz Waligórski

Sobre Crist

Vet ací: l’esdeveniment traslladat a la nit, a l’organisme.
Cèl·lules de sang al flux silenciós, aquestes lluernes
que s’escampen caòticament, i toquen amb delicadesa
els òrgans. Com petits plànctons electrònics.
Com les espurnes que salten de la forja.

Però ara és hivern. Ni isc de casa, en un racó
hi ha una pila de llibres descartats. El defora m’arriba
irreal: remor de pel·lícula. L’aranya esclafada
a la taula. Un dit de pols. Harmonia
quotidiana. Al vapor del cafè. No-res.

Els gens registraven la postura de l’esquelet
encorbat davant de la pantalla. I els dits que
 no saben què fer amb les tecles del teclat.
Potser ets només un enllaç truncat, el carrer
que per un error de l’arquitecte es converteix en atzucac.

Un bes: imprimir els llavis al front de la pantalla,
sentir la calor: aquest ordinador és un petit
Jesús, un cristet d’ús íntim.

Pau Sanchis

                       

KORIDOR

Putevi se rasprostiru kao talog u prevrnutoj šoljici

kafe, haotične vizije. Automobili  u špicu: naglo

razmnožavanje pantljičara po cestama: članak sam

ogromnog parazita, s uživanjem udišem naftna

isparenja: mir posle posla, ono u čemu bih mogao

da zaspim snom pravednika: agnus dei.

Zrake bleskaju o metalik haubu, lome se o munjevite

branike. Torzoi iza šoferšajbni, neumorni portreti

iz kancelarije, sa šaltera /sećanje: bez razgovora,

rutinski: zglob, pečat/ ‒ retrovizor! Tu ih spazim:

istorija koja te na autoputu prestiže, bez migavca.

Kakav idiličan prizor: puši se asfalt, fluorescentni

Kombinezoni putara, drum drhti od mašina u izmaglici

miholjskog smoga. A strašan je ovo koridor – kilometar

sat sudbinski opominje na svetoveu koje prelaziš,

sad već iskusno poput hodača na žici.

KORRIDOR

Die Wege breiten sich aus wie der Sud in einer umgedrehten

Kaffeetasse, chaotische Visionen. Die Autos im Stoßverkehr: plötzliche

Vermehrung der Bandwürmer auf den Fahrbahnen: ein bin ein Glied

eines riesigen Parasiten, mit Genuss atme ich  Erdöldämpfe

ein: die Ruhe nach der Arbeit, etwas, worin ich einschlafen

könnte, in den Schlaf der Gerechten: agnus dei.

Sonnenstrahlen glitzern an der metallischen Motorhaube, brechen sich wie Blitze

an Stoßstangen. Die Torsos hinter den Windschutzscheiben, die unermüdlichen Porträts

aus dem Büro, vom Schalter / die Erinnerung: ohne Gespräche,

routiniert: Gelenk, Stempel / - Rückspiegel! Da bemerkte ich sie:

die Geschichte, die dich auf der Autobahn überholt, ohne Blinker.

Was für ein idyllischer Anblick: der Asphalt raucht, die fluoreszierende

Schutzkleidung der Straßenarbeiter, die Fahrbahn zittert vor den Maschinen im Nebel

des Smogs im Altweibersommer. Schrecklich ist dieser Korridor – der Kilometer

die Stunde erinnern schicksalhaft an die Welten, die du passierst,

jetzt schon erfahren wie ein Seiltänzer.

Nach Deutsch aus dem Serbischen von Jelena Dabić

Corredor

Los caminos se esparcen como el poso de una taza de café

derramada. Visiones caóticas. Coches en hora punta: brusca

proliferación de tenias en las carreteras. Sólo soy un tobillo más

del cuerpo de un parásito enorme; inhalo gustoso los vapores

petrolíferos: la calma después del trabajo y lo que me permitiría

dormir el sueño de los justos: agnus dei.

Los rayos brillan sobre el capó metalizado, refractan en los parachoques

fulmíneos. Torsos tras el parabrisas, retratos incansables

de las oficinas, de las ventanillas. Recuerdos: nadie dice nada,

todo es rutinario: articulación, sello /-retrovisor!/ Los atisbo aquí:

un pasado que te adelanta en la autopista, sin intermitente.

Qué visión tan idílica: el asfalto humeante, peones camineros

con ropa fluorescente, la carretera tiembla bajo los coches,

bajo la llovizna y el smog del veranillo. Es terrible este corredor-cuentaquilómetros,

que te avisa fatalmente de qué mundos recorres,

ahora ya tan experto, igual que un funámbulo.

Traducción català: Pau Sanchis

Corredor

Els camins s'estenen com el pòsit d'una tassa de cafè

vessada. Visions caòtiques. Cotxes en hora punta: brusca

proliferació de tènies a les carreteres. Només sóc un turmell més

del cos d'un paràsit enorme; inhale de gust els vapors 

petrolífers: la calma després de la feina i allò que em permetria

dormir el son dels justos: agnus dei.

Els rajos brillen sobre el capó metal·litzat: es refracten als para-xocs

fulminis. Torsos rere el parabrisa, retrats incansables

de les oficines, de les finestretes. Records: ningú diu res,

tot és rutinari: articulació, segell / – retrovisor! Ací els albire:

un passat que t’avança a l'autopista, sense intermitent.

Quina visió tan idíl·lica: asfalt fumejant, peons caminers amb roba fosforescent, la carretera tremola sota els cotxes,

sota el ruixim i el boirum de l'estiuet. És terrible aquest corredor-comptaquilòmetres,

que t’avisa fatalment de quins mons recorres,

ara ja ben expert, talment un funàmbul.

Traducción español: Pau Sanchis

Corredor

Os caminhos estendem-se como a borra duma chávena de café

derramada. Visões caóticas. Carros a horas de ponta: brusca

proliferação de tênias nas estradas. Apenas sou um tornozelo mais

do corpo dum parasita enorme; inalo com prazer os vapores

petrolíferos: a calma depois do trabalho e aquilo que me permitiria

dormir o sono dos justos: agnus dei.

Os raios brilham sobre o capô metalizado: refratam-se nos para-choques fulmíneos. Torsos atrás dos para-brisas, retratos incansáveis

dos escritórios, dos guichês. Lembranças: ninguém diz nada,

tudo é rotineiro: articulação, carimbo / – retrovisor! Aqui os entrevejo:

um passado que te avança pela autoestrada, sem pisca-pisca.

Que visão tão idílica: asfalto fumegante, operários

com roupa fosforescente, a estrada treme sob os carros,

sob o chuvisco e o smog do verão. É terrível este corredor-conta-quilómetros,

que te avisa fatalmente de quais  mundos percorres,

agora já bem experto, exatamente um funâmbulo.

Tradução português de Joan Navarro a partir da versão catalã de Pau Sanchis

Un coureur

Les chemins s’éparpillent comme le marc d’une tasse de café

renversée. Des visions chaotiques. Des voitures à l'heure de pointe:

une prolifération brusque de ténias sur les routes. Je ne suis qu’une

cheville de plus du corps d'un énorme parasite; j'inhale avec plaisir

les vapeurs pétrolifères: le calme après le travail et ce qui me

permettrait de dormir le sommeil des justes: agnus dei.

Les rayons brillent sur le capot métallisé : ils se réfractent sur les

pare-chocs foudroyants. Des torses derrière le pare-brise, des portraits

infatigables des bureaux, des guichets. Des souvenirs : personne ne dit

rien, tout est routinier : une articulation, un timbre/-rétroviseur! / je les

entrevois ici : un passé qui te dépasse sur l'autoroute, sans clignotant.

Quelle vision aussi idyllique : l'asphalte fumant, des cantonniers 

avec des vêtements fluo, la route tremble sous les voitures, sous la

bruine et le brouillard de l'été indien. Ce coureur compte-kilomètres

est terrible, il te prévient fatalement des mondes que tu parcours,

maintenant bon expert, comme un funambule.

Traduction français: Dolors Català, à partir de la version catalane de Pau Sanchis

CORRIDOR

Highways stretch out like dregs in a facedown

Turkish coffee cup, chaotic scenes. Rush hour traffic: surge

of a lengthening tapeworm: I am a segment

of a long parasite. I breathe deep

the exhaust: after work calm.

Sleep of the just: agnus dei.

Sunrays gleam on the metallic hood, refract off flash

fenders. Torsos at the wheel, a sea of suits,

desk clerks /mulling over work: mum,

the routine: grip, stamp/ —rearview mirror! That’s it:

they are history passing without signaling.

How idyllic: hot asphalt haze, dayglow

vests, the jackhammer pummels the road

in the rising Indian summer smog.

What a horrible corridor—the odometer

threads our journey nimble as a tightrope walker.

Translated into English by Steven and Maja Teref

Korytarz

Drogi rozlewają się niczym fusy w wywróconej filiżance

kawy, chaotyczne wizje. Samochody w godzinach szczytu: gwałtowne

mnożenie się tasiemców na ulicach: jestem częścią

ogromnego pasożyta, z rozkoszą wdycham spaliny:

spokój po pracy, to to, w czym mógłbym

zasnąć snem sprawiedliwego: agnus dei.

Promienie mienią na metalicznej masce, załamują się na błyszących

zderzakach. Torsy zza przedniej szyby, niezmęczone portrety

z biur, okienek w urzędach/wspomnienie: bez rozmowy,

rutynowo: nadgarstek, pieczątka/ - lusterko wsteczne! Tu ich zauważam:

historia, która bez kierunkowskazu wyprzedzie cię na austostradzie.

Jaki idylliczny widok: pali się asfalt, fluorescencyjne

kombinezony pracowników drogowych, droga drży pod maszynami we mgle

babiego lata. A straszny jest to korytarz - licznik

proroczo przestrzeże przed światami, które przekraczasz,

teraz już doświadczenie niczym spacerujący po linie.

Polska Tłumaczenie Anna Rogowicz

Corridoio 

Le strade si propagano come sedimenti nella tazzina di caffè

rovesciata, visioni caotiche. Automobili nell'ora di punta: l'improvviso

moltiplicarsi delle tenie per le strade: sono l'arto

di un immane parassita, con piacere inalo l'olio che

evapora: la pace dopo il lavoro, quello di cui potrei

dormire il sonno dei giusti: agnus dei.

I raggi lampeggiano nel cofano metallico, si spezzano fulminei nei

paraurti. Torsi dietro i parabrezza, ritratti instancabili

dall'ufficio, dagli sportelli/ricordi: muti, monotoni:

l'articolazione, il timbro- il retrovisore!/ Li vedo: la storia che

in autostrada ti sorpassa, senza indicatori di direzione.

Che scena idilliaca! L'asfalto fuma, gli stradini

in tuta fluorescente, la strada trema sotto le macchine

in una nebbia di smog. Tremendo questo corridoio

- il contachilometri fatalmente avverte dei mondi

che attraversi, adesso esperto quanto un funambolo.

Tradotto in Italiano: Alessandro Salvi

Coridor

Drumurile se întind ca zaţul din cana întoarsă

de cafea, în viziuni haotice. Automobilele într-o oră de vârf: brusc

înmulţirea teniilor pe drumuri: sunt inelul

parazitului enorm, cu încântare respir emanaţiile

petrolifere: liniștea de după serviciu, cea în care aș putea să

adorm cu somnul omului drept: agnus dei.

Razele lucesc pe capota metalică, se lovesc de apărătoarele

fulgerătoare. Torsouri din spatele parbrizelor, neobositele portrete

 din birouri, de la ghișee/ amintire: fără discuţie,

de rutină: încheietura, ștampila/ – oglinda retrovizoare! Aici i-am remarcat:

istoria care te depășește pe autostradă, fără semnalizare.

Ce imagine idilică, fumegă asfaltul, combinezoanele

fluorescente ale drumarilor, drumul tremură de mașini în ceaţa

și fumul sfârșitului de vară. E uluitor acest coridor/ kilometrajul

fatidic avertizează despre lumile în care treci

acum  deja  cu  experienţa  acrobatului  pe  sârmă.

Translated into Romanian by Ljubinka Perinac Stankov